Ringen
[auteur: Jacqui]
Ringen...daar was wat mee!
Lang geleden, in een ver verleden hebben Rob & ik al eens ringen gekocht voor elkaar. Toen noemde je dat 'vriendschapsringen', voor ons voelde het toen bijna als 'verlovingsringen'. Maar ja...sommige zaken doe je letterlijk afstand van als je uit elkaar gaat en dat gold dus ook voor die ringen.
Nadat we weer contact kregen stelde Rob in één van onze eerste messenger berichten de vraag welke ringmaat ik had? Nu moest ik hem daar sowieso het antwoord op schuldig blijven, want oprecht wist ik dat niet maar gelijk ging mijn hart iets sneller tekeer tot hij aangaf: 'nee, ik vraag je niet ten huwelijk maar als ik je een keer een ring kado wil doen moet ik weten welke maat je hebt'. Tja...de nuchterheid zelve die Rob.
Tijdens onze eerste vakantie samen, in de Dordogne liepen we op een prachtige dag in Dôme toen Rob bedacht dat hij nú een ring voor mij wilde kopen. Gewoon omdat hij dat leuk vond. Dat is dus ook gebeurt en tot op de dag van vandaag is dit een allerliefst aandenken aan onze prachtige vakantie.
Mijn 2e ring kreeg ik van Rob in de woelige tijd van het overlijden van zijn lieve moeder. (zie Rob zijn verhaal over zijn huwelijksaanzoek). Hij vond het heel belangrijk dat in die dagen de liefde tussen ons óók zichtbaar werd voor de mensen om ons heen, en dus hebben we mooie 'relatieringen' gekocht. Een liefdevol gebaar en vooral een gebaar waar ik tot op de dag van vandaag trots op ben omdat hiermee Rob zó bevestigde dat zijn liefde voor mij groots en zeker is.
Maar ik begon deze pagina niet voor niks met 'Ringen...daar was wat mee', want ondanks de prachtige ringen die ik nu om heb heeft het nog wel wat voeten in aarde gehad om tot de juiste beslissing van het soort metaal van de ring te komen hoor. Persoonlijk ben ik van 'zilver'; ik vind dat een mooi metaal, het staat mij mooi, ik heb er een goed gevoel bij en het is ook nog eens betaalbaar! Rob daarintegen is van alles behalve zilver. Tja..dus dan ga je dit soort dialogen krijgen:
- R: 'liefje, wat voor ringen gaan we nemen?'
- J: 'gewoon, zilveren'
- R: 'néé, dát gaat dus NIET gebeuren! Géén zilveren trouwring voor mijn meisje'
- J: 'maar ík vind dat mooi?!'
- R: 'nogmaals: dat gaat niet gebeuren, dus alternatief?
- 'J: 'nou, wacht even hoor...ik vind dat mooi, dus?!!!
- 'R:'oké, witgoud dan?'
- J: 'néé! Wat een onzin, het verschil tussen witgoud en zilver zie je niet hoor, dan kan je net zo goed zilver nemen, scheelt ook een klein kapitaal'
- R: 'nou, je ziet wel degelijk verschil maar goed, geen witgoud en zilver dus, goud dan?
- J: 'nou néé...goud vind ik niet mooi'
- R:'hm..oké...titanium wil ik niet, die heb ik eerder gehad. Zullen we anders gewoon eens kijken hier en daar?'
- J: 'lijkt me een strak plan lieffie'
Hahahaha...als we eraan terug denken dan was dat best geinig hoor. Want inderdaad liggen onze smaken hierin vér uit elkaar! We hebben dan ook regelmatig gekeken hier en daar, en af en toe zagen we ringen die we zowaar allebei mooi vonden. Zo zijn heel lang ringen van edelstaal onze favoriet geweest, verkrijgbaar bij 'de Jumbo' .. ( dit is een onderling geintje want de betreffende juwelier zit in hetzelfde winkelpand als de Jumbo). Uiteindeljk zijn we geslaagd bij een juwelier die we op een beurs hebben gezien. [http://www.uwtrouwringenspecialist.nl/trouwringen/] . Wij zijn enorm blij met deze bijzondere ringen en we kunnen niet wachten tot we ze om elkaars vinger mogen schuiven!