Over ons
Lieve Martine en Erik,
Een stukje over Martine en Erik… tsja waar zal ik beginnen, want Martine en ik hebben al een aardige geschiedenis samen. En ook Erik draait al een hele tijd mee. Nu ik er zo over nadenk was Erik er eigenlijk al op het moment dat ik Martine wat beter leerde kennen.
Voor degenen die het niet weten: Martine en ik hebben bij elkaar op de middelbare school gezeten. Om precies te zijn: op het Groene Hart Lyceum in Alphen a/d Rijn. Aanvankelijk hadden we niet zo veel met elkaar. Ik liep met blauwe haren en bloemetjes dr. Martens rond en ik meen me te herinneren dat Martine nog een paar Nike Air Max versleten heeft (maar dat weet ik eigenlijk niet helemaal zeker J). Maar naar mate de tijd vorderde werden we wat gematigder en trokken we steeds meer samen op. Tijdens de scheikunde les kon ik echt niet zonder Martine (dan was het lokaal al meerdere keren ontploft) en tijdens de Rome werkweek sloeg de ‘vonk’ echt over!
In deze tijd leerde Martine ook Erik kennen. Een vakantieliefde tijdens haar vakantie met schoolvriendin Sonja en ouders in Italië. Tijdens de eerste periode ging ik nog niet heel veel met Martine om, maar Erik was een blijvertje en zo hoorde ik steeds vaker over hem. In de weekenden ging Martine zo vaak mogelijk naar het hoge Noorden en kwam daarna weer helemaal blij terug. Het bleek toch wel iets meer dan een vakantieliefde te zijn!
Samen deden we eindexamen en slaagden gelukkig allebei. Hoewel we allebei in eerste instantie geneeskunde wilden studeren, kozen we toch allebei voor iets anders. Martine besloot dat het tijd was voor een grote stap en ging in Groningen studeren. Ze trok bij Erik en haar schoonouders in, iets wat ik heel dapper vond. Helemaal alleen zo ver van huis! Maaaar Erik was het waard. We hielden contact en ik bracht zelfs nog een weekendje in het prachtige Wolvega door!
In de jaren erna gebeurden er nog heel veel dingen waar ik vast nog wel eens op terug zal komen in de periode rondom 5 augustus. Maar Erik was toch wel de stabiele factor. En gelukkig kwam bij mij Martijn in mijn leven en ook met z’n vieren bleek het erg gezellig te zijn! De mannen hadden en hebben voldoende gesprekstof aan de eredivisie. Tsja en de dames… verloskunde, verloskunde, verloskunde… Maar gelukkig kunnen we het ook over genoeg andere dingen hebben! Als Martine mij belt of andersom, weten Erik en Martijn dat het komende uur de telefoon in gesprek zal zijn…
Met z’n tweeën of vieren, gezellig is het altijd! Eten bij de Branding, een boottochtje met windkracht 10, winkelen, een logeerpartij in Voorhout tijdens een stage van Martine of gezellig thuis kokkerellen en eten.
En toen kwam de dag van de beëdiging van Martine. Nietsvermoedend zaten we op onze pizza te wachten. Ik vond Erik wel wat nerveus over z’n cadeau, maar er ging nog nergens een belletje rinkelen. En toen ging hij opeens op z’n knieën! Wat een prachtig moment en wat bijzonder om hierbij te zijn. Tranen over de wangen…
Martine en Erik, we wensen jullie heel veel voorpret en plezier toe bij de voorbereiding van deze prachtige dag!
Beste Erik,
Tja en dan wordt het gevraagd om een stukje te schrijven over je broer.
We hebben veel mee gemaakt dus erg moeilijk is het niet.
Als kinderen gingen wij altijd naar Opa trekker, daar konden we uren lang bezig zijn met het bouwen van hutten. Crossen met de crossfietsen en het samen met Opa timmeren. Met opa kippetje ging we ook altijd in de bossen fietsten met de crossfietsen, we waren altijd buiten.
Ooit hebben we samen een pijl en boog gemaakt met opa trekker. Eerst het bos in, geschikte stok te vinden waar er een boog van gemaakt kon worden. Daarna aan het knutselen en ja hoor onze pijl en boog waren een feit.
We mochten op eierdozen schieten die aan de waslijn hingen, na een paar keer schieten stond er geen pijl in de eierdoos maar in jouw been. Het touwtje schoot uit mijn handen, gelukkig viel het achteraf wel mee maar geschrokken waren (of was ik )we wel.
Toen je 16 was, had je een brommer gekocht, de eerste keer dat je er op weg zou, heb je een grote smakker gemaakt. Wiel dubbel en spatborden kapot. Gelukkig had je een broer die je met alles weer kon helpen, helaas ook aan hele foute velgen hielp maar daar hebben we het nu niet meer over...
Bij jou in de klas op de mavo zat een erg leuk meisje, die ik uiteindelijk nu mijn vrouw mag noemen. In het jaar dat jullie elkaar leerden kennen, kwamen wij ook in Italië. Het feit was alleen dat wij kwamen en jullie of in ieder geval Martine was alweer naar huis, dus niet getroffen. Wel hadden we allemaal verhalen gehoord over het meisje wat uit Alphen vandaan kwam.
Twijfels hadden we wel, gaat dat goed? Erik was helemaal verliefd maar werkt dat wel relatie op afstand??
Maar goed, Martine ging studeren, waagde de grote overstap van Alphen naar Friesland. Jij was daar erg blij mee.
Nu zoveel jaar laten, helemaal thuis in Friesland (tenminste daar gaan we maar van uit) Gelukkig, samenwonend, klaar met de studie en toen kwam de beëdiging. Jij had het al maanden van te voren bedacht, als ze beëdigd wordt vraag ik haar ten huwelijk.
Op dit moment zijn jullie druk bezig met alles voorbereiden, onze vakantie is geboekt. Marije ziet uit naar het huwelijk van Oom Erik en Tante Martine. Blij omdat ze dan een mooie jurk mag dragen met een zilveren kroon (het verhaal achter de kroon is dat Marije liever een zilver jurk aan wilde, Helaas is dat niet helemaal Martine haar kleur dus nu een compromis gemaakt, witte jurk met een zilveren kroon)
Wij zien er naar uit!
Je broer Erwin, natuurlijk ook namens Hilde, Marije en Sven
