Het Aanzoek
Nu, 7.5 jaar bij elkaar werd 't toch eens tijd om de cirkel rond te maken. Dus zo geschiedde....
Op een ochtend werd Twan wakker en dacht: "vandaag ga ik haar vragen". Hij was het natuurlijk al langer van plan maar tot een echt concreet uitgewerkt plan kwam het nooit. Als je jezelf dwingt om iets spontaan te doen dan komt de creatitiviteit vanzelf. De Peel is een gebied waar Twan en Chantal veel rust en inspiratie vinden. Ze zijn er dan ook met regelmaat te vinden. Al met al maakte dit voor hen de ideale plek voor "de grote vraag".
Twan stond vroeg op om met de hond Richie een grote wandeling te maken. Hij bracht een bezoek aan Staatsbosbeheer want hij was iets van plan met rozenblaadjes en kaarsjes en daar moest toestemming voor worden verleend. Eenmaal verkregen dacht Twan: "Als je dan toch een keertje romantisch doet, doe het dan goed". Een troubadour in middeleeuwse kledij met gitaar (via Marktplaats) was het gevolg. Leg het geheel vast met een camera en over 20 jaar is het vast wel leuk om nog eens terug te zien. Het enige puntje van zorg was dat het vrijdagochtend was en deze mensen (waarvoor DANK) hun planning moesten verzetten zodat het aanzoek kon worden verwezenlijkt. Gelukkig sprak de gekozen setting hen genoeg aan en -mede door wat krediet uit het verleden- stonden deze professionals gewoon in de regen, zonder een spier te vertrekken, op de afgesproken tijd op ons te wachten.
Ondertussen had Twan hun favoriete restaurantje in de Peel "De Dorpsherberg" al ingelicht en het verzoek gedaan om ons te ontvangen met enkele egards zoals tafellinnen en champagne. Chantal dacht dat ze op pad gingen voor een etentje maar Twan liet het restaurant links liggen en reed door naar de Peel. We stapten uit en liepen de Peel in maar Chantal had niets door omdat Twan in de laatste maanden wel eens vaker op vreemde tijdstippen had gevraagd of ze mee de Peel in ging. Ze was dus aan deze rare vraag gewend geraakt. Eenmaal in de Peel bracht een bospad ons aan de voet van de Peel. Een houten loopbruggetje leidde naar een vlonder met uitzicht op de Peel en het riet. Op deze vlonder werd de troubadour gefilmd en Twan zei dat het waarschijnlijk opnames waren voor Limburg 1 (midden in de regen zeker?!).
De troubadour speelde het liedje "De Peel in brand" van Rowwen Heze
en Twan vroeg of we van dichtbij mochten komen kijken. Langzaam werden we onderdeel van het tafereel en Twan nam uit een plastic tasje een wit kleedje die hij bestrooide met rozenblaadjes. Hij zette de kaarsjes -in de vorm van een hartje- in vuur en vlam (Chantal met een paraplu erboven). Toen het moment surpreme: Twan haalde een briefje uit zijn binnenzak en probeerde zijn bewondering voor haar uit te spreken maar ...... de fagget werd overmand door emoties waardoor hij meer leek op een vis, happend naar zuurstof op het droge, dan een stoere aanstaande bruidegom die om de hand van zijn vrouw vraagt. Toch lukte het om op de knietjes met lucht de woorden "wil je met met trouwen" te hijgen waarop Chantal hem het verlossende "JA" gaf.
Bijgekomen van alle emoties en na een drankje in het bezoekerscentrum van de Peel was de volgende stop het restaurant. Lekker gegeten aldaar maar er was geen tijd voor het toetje want de hand van de dochter moest nog even aan PA gevraagd worden. Op naar Meijel (is maar 5 km) waar schoonvader in eerste instantie dacht aan een grapje. Hij ging weer zitten nadat Twan hem om de hand van haar dochter had gevraagd. Maar na de tweede keer stonden die oogjes wel even anders en hij was even de gelukkigste man ter wereld. Evenals Marie-José trouwens (zijn vriendin maar verder te noemen: Schoonmoeder). Nu werd t even lastig want moeder Corstens had een druk bezet weekend en als ze het nieuws maandag (het was vrijdag) pas zou horen.... dat kon natuurlijk niet. Zij moesten dus meteen in Meijel komen opdraven alwaar Chantal vroeg of ze met hun zoon mocht trouwen.
Tot slot heeft de familie die avond het voornemen gevierd en er nog een borrel op genomen. Twas even stressen maar dan heb je ook wat!
