Bruidsjurken passen.

Gisteren zaterdag 7 juli 2012 ben ik met mijn beide ouders naar Koonings bruidsmode geweest in Deurne. We hadden om 11:30u een afspraak gemaakt. Ik werd ruim op tijd opgehaald door mijn ouders, eerst nog een kop koffie bij chauffeursrestaurant dat papa natuurlijk kende. Oooooo.... ik kreeg allemaal gekke kriebeltjes in mijn buik en moesten we nog eerst aan de koffie ook, hihi.
Er waren meerdere toekomstige bruidjes aanwezig. Wij kregen Monique als onze verkoopster. Een leuke meid die me vroeg hoe mijn droomtrouwjurk eruit zou zien. Ik wist vooral wat ik niet wilde maar wat ik wel wilde kwam eigenlijk beetje bij beetje voor haar wel naar voren. Ze liet ons eigenlijk meteen weten de jurk alleen maar te hoeven pakken, er was een jurk die bij mijn omschrijving pastte.
Eerste jurk hing al klaar toen we met zijn vieren een rondje gingen lopen door de winkel. Wat een jurken wat een keus! Maar Monique wist de jurken te vinden. Ik liet Monique, papa en mama weten dat die jurk op de paspop ook wel heel gaaf vond. De jurk werd er dus ook afgehaald, aangezien dit een jurk was die eenmalig was gemaakt.
We gingen passen, mama en papa naast de grote spiegel aan de koffie.
En ik werd in corselet gehesen, hoepel, schoenen en in iedere jurk heel wat speldjes om de jurken op "maat" te krijgen. Vijf jurken heb ik aangehad met twijfel tussen twee jurken. Bij die twee jurken zat ook de jurk die Monique helemaal als eerste voor mij had gehaald. De jurk die ik had omschreven had ik aan, dit was hem dan toch echt na 3 keer deze jurk aan te hebben gehad wist ik het toch echt zeker en en zei; '' Ja dit hem, dit is de jurk". We mochten van Monique fotos maken. Papa huilen, ik huilen en mama huilen!
Dat ik de eerste winkel zou slagen zeg. Ik ben altijd bang dat ze ergens anders iets beters/ mooiers hebben maar nu niet dit is gewoon mijn jurk. Rond februari 2013 zal mijn trouwjurk binnenkomen zodat we weer mogen passen en details kunnen bespreken.

Wat een geweldig cadeau om van je ouders te krijgen!
De kriebels zijn die dag niet weg geweest, mijn lach trouwens ook niet! Nu de foto's goed verborgen houden

Groetjes Joyce.