Mark's party
12 Mei om 18.30 uur moest ik mij volgens een sms melden op de Museumbrug in Groningen. Als ik besloot daar te zijn zou ik de ‘waarheid’ achterhalen.
Ietwat onzeker en met half onduidelijke instructies (auto in Rademarkt, tas met schone kleren in een kluisje op het station) begaf ik mij ’s middags naar Groningen.
Om 18.20 was ik er klaar voor en heb ik eerst vijf minuten de brug van een afstandje geobserveerd. Na niks vreemd gezien te hebben stond ik om even voor 18.30 uur op de brug te wachten op mijn ‘contactpersoon’.
Geen idee naar wie ik moest uitkijken maar om stipt 18.30 uur kwam er een toch wel aantrekkelijke dame met een verleidelijke glimlach naar mij toe met de vraag of ik Mark was. Bij bevestigend antwoord overhandigde ze mij een gesloten envelop met een bekend logo…
Heb nog geprobeerd wat antwoorden van haar te krijgen maar meer dan een lieve glimlach kon er niet af en weg was ze. In de envelop zat een mobiele telefoon (zo’n zwart besje) en een instructie formulier hoe ik deze moest opstarten en met de juiste app. Dit bleek een kompas met route aanduiding te zijn die mij naar een volgend punt zou brengen. Helaas kwam er een kleine klink in de kabel. Wat vertwijfelend liep ik rondjes op de museumbrug – denkend dat ik toch niet zo technisch, slim en surviver was als ik dacht – bij elke stap draaide het kompas en stuurde het mij terug naar het begin punt. Na een onzeker kwartier kreeg ik een sms van een van mijn beste vrienden met de melding dat de eerste opdracht was gefaald en dat ik mij moest begeven naar Chaplins Pub. Na even gecheckt te hebben wat de exacte locatie was kwam ik de pub binnen en daar zat hij aan een biertje – Bernard. Door mijn vertraging was er geen tijd meer voor een biertje en een rondje poker en zo stond ik ongedane zaken weer buiten maar nu samen met mijn maatjes. Het tweede punt in het kompas werkte gelukkig wel en het bracht me naar de Drie Gezusters. Daar ontmoete ik mijn neven Ruwan, Robert Jan en Edwin.
Ergens blijk ik bij mijn vrienden een indruk te hebben achtergelaten dat ik makkelijk praat, kan verkopen en dingen regelen. Mijn opdracht (om geld te verdienen – ben immers nog steeds opzoek naar de waarheid) was om naar binnen te gaan en zorgen dat ik een kwartier achter de bar biertjes mocht tappen voor mijn gezelschap. Gelukkig was er niet te veel overredingskracht voor nodig en na een verkleed partij stond ik in officiële Drie Gezusterskleding achter de bar bier te tappen. Als goed barman mocht ik zelf geen bier drinken maar kennelijk is er een regel die shotjes als uitzondering beschouwd. Zo stond ik mijn eerste drankje van de dag klaar te maken – een flat liner. Laagjes Sambuca, Tabasco en tequila. Eerst viel die wel mee maar na een minuutje begon er toch wel wat te branden!
Na een paar biertjes stonden we weer buiten op weg naar mijn volgende opdracht – jaartal stapelen…. Bleek een wiskundig trucje om door optellen op één cijfer uit te komen 1627 = 7. Dit werd mijn tweede cijfer die ik verzamelde. Eerder had ik al de 5 gekregen. Deze cijfers stonden op een vel met hetzelfde logo als eerder en letters in een hele vreemde, niet te snappen volgorde. De volgende opdracht bracht mij naar het terras van de Time-out. Daar mocht ik een speech houden voor alle mensen die op het terras zaten (toch wel een aantal) over het huwelijk. Helaas was er geen gelegenheid om mijzelf wat moed in te drinken en na 2 minuten bedenk tijd kwam er een stamelend verhaaltje uit over het huwelijk. Met toch wel het schaam rood op de kaken werd mijn volgende opdracht ‘vechten’ en kwamen we uit in de lasergame arena van Target. Twee teams (natuurlijk verloren en persoonlijk 4de geworden met een accurancy van 6,1%) tegen elkaar en je uitleven door als jongetjes achter elkaar aan te jagen, blijft leuk – boys will always be boys! Toen we wat bezweet weer buiten stonden was mijn opdracht ‘schild’ deze ietwat cryptische omschrijving bracht mij (met wat hulp) naar een verkeersbord (rondverkeersbord had in de middel eeuwen als schild kunnen dienen – maar ik had die link even niet gelegd J). Achter het bord zat mij derde cijfer geplakt, wederom met een vreemde letter volgorde eronder.
Op naar mijn één na laatste opdracht – waarschijnlijk de meest erge die ik heb moeten doen – die moest worden uitgevoerd in een kroeg met mensen die drie bij drie zijn, te veel bier drinken, te plat Gronings praten en ergens gemakkelijk gelieerd kunnen worden aan de Z-side (harde kern van de plaatselijke FC). Na een biertje stond mij hier de uitdaging te wachten om met de plaatselijke kroegzanger een duet (De Vlieger) te zingen voor de hele kroeg. Na menigmaal mijn vrienden te hebben bedreigd dat ik ze zal terug pakken als zij ooit trouwen moest ik er toch echt aan geloven. Hulde voor mijn medezanger die mij er aardig doorheen sleepte (zeker op momenten dat ik de tekst niet kende). Na een angstige vijf minuten – je weet maar nooit wat de Z-side denkt van dat kattengejammer – stonden we weer heelhuids buiten.
Tot slot wees mijn kompas mij naar de laatste locatie met de aanwijzing dat ‘de sleutel zit binnenin’….. Na een kilometer te hebben gelopen stonden we bijna weer op mijn start locatie, namelijk centraal station Groningen voor de kluisjes. Aangezien ik daar zelf (op instructie) ook net een tas in had gedaan wist ik hoe het werkt. Ik had de cijfer codes 2-5-7 gevonden tijdens mijn speurtocht. Even dacht ik dat dit zou leiden naar het juiste kluisje maar had al snel door dat ik ergens een sleutelkaart moest vinden. Bernard stond al een tijdje met de Black Berry waarop mijn kompas stond te zwaaien en wat vage opmerkingen te maken. En ergens viel uiteindelijk het kwartje dat de sleutel kaart daar wel eens in kon zitten. Na kort onderzoek beek dit inderdaad en kon de kluis worden geopend. Daarbinnen bevonden zich twee items – een kistje met een hangslot en het beeld van Ezio Auditore da Firenze (die toch de inspiratie was voor deze tocht). De gevonden codes moest de oplossing zijn voor het hangslotje en ik kreeg de sleutel voor de vreemde lettervolgorden overhandigd (“open de telefoon” was de uitkomst). In het kistje zat een fles bubbels en de waarheid:
“DE WAARHEID IS VRIENDSCHAP”
En dat is het zeker. Na het kippenvel te hebben weggewerkt, hebben we op het station de fles bubbels soldaat gemaakt een daarna heerlijk gegeten bij Humphreys. Ook Paul sloot zich nog bij het gezelschap aan en na het eten hebben we tot in de vroege uurtjes de stad onveilig gemaakt met bezoeken aan Cafe de Spiegel, Het Feest en de Enzo. Er zijn vele foto’s gemaakt, ja ook van mij met meerdere dames – kennelijk hoor je op de foto te gaan als je je vrijgezellen feest viert – maar al deze foto’s houden we maar voor privé gebruik (na (te) veel bier wordt het er namelijk niet charmanter op). Om 6.30 uur lag ik uitgeteld in mijn mandje en heb een super leuke en enerverende avond/nacht gehad. Ik kan alleen maar zeggen bedankt vrienden en een ware vriendschap is het!!! – tot 1 Juni.
Groeten,
Mark