Tradities
Tradities
Rondom een bruiloft zijn er over de hele wereld verschillende tradities.
Ook wij zullen aan een paar van die tradities meedoen op onze eigen manier. Hieronder kort beschreven met welke tradities wij wel/niet meedoen! :)
Het aanzoek
Volgens de traditie gaat de man, voordat hij op zijn knieën gaat eerst op bezoek bij de vader van de bruid. Hij moet toestemming vragen om zijn dochter te huwen en daarbij vertellen waarom hij zoveel van haar houd, dat hij goed voor haar gaat zorgen, enzovoorts. Dit doe je uit respect voor je schoonvader, hij heeft jarenlang zijn dochter beschermt en verzorgt, en jij wilt deze taak nu graag van hem overnemen. In vroeger tijden diende dit moment ook zodat de schoonvader kon nagaan of de man een goede partij is voor zijn dochter, en werden de huwelijkse voorwaarden besproken.
Pas nadat de vader van de bruid zijn toestemming heeft gegeven voor het huwelijk kan de man de vrouw ten huwelijk gaan vragen. Dit doet hij traditiegetrouw door met een verlovingsring op zijn knieën te gaan. Vroeger was het dan niet de bedoeling dat de vrouw gelijk met ‘ja’ antwoordde als zij werd gevraagd. Ze moest goed nadenken over de vraag en ook eerst enkele dagen familieberaad houden. Pas daarna kwam zij met het antwoord. tegenwoordig is het volledig geaccepteerd als de vrouw gelijk antwoord, en moet de man zich juist even achter zijn oren krabben als zij erover na moet denken.
Vroeger mocht de man alleen de vrouw ten huwelijk vragen, en niet andersom. Daarop was er slechts 1 uitzondering, namelijk 29 februari, schrikkeldag. Tegenwoordig zijn er natuurlijk allemaal independent ladies die zich hier helemaal niks meer van aantrekken.
Natuurlijk is dit een van de tradities die wij in ere hebben gehouden. Ik (Kim) heb "vroeger" altijd geroepen dat ik dit graag wilde. Later was dit voor mij geen must meer. Richard heeft zelf ook altijd aangegeven dit absoluut te doen, maar omdat ik later heb aangegeven dat ik het niet meer nodig vond had ik niet verwacht dat hij dit alsnog zou doen. Is 't geen schatje?!
Vrijgezellenfeest:
Volgens de traditie van de vrijgezellenfeesten wordt de bruidegom op de avond voor de bruiloft ontvoerd door zijn vrienden, en de bruid door haar vriendinnen. Op de daaropvolgende onvergetelijke avond mogen zij nog één keer volledig uit de band springen, voordat ze zich voor altijd aan elkaar binden. Ook vandaag de dag vieren de vrijgezellenfeesten hoogtij. De avond voor de bruiloft blijkt echter niet zo praktisch, aangezien je op de bruiloft toch graag uitgerust bent. tegenwoordig vinden de vrijgezellenfeesten ergens in de laatste maanden tot de bruiloft plaats.
Wij hebben natuurlijk nog geen idee OF en zo ja, wanneer onze vrijgezellenfeesten zullen gaan plaatsvinden, maar wij hebben altijd wel zin in een feestje! We zijn heel nieuwsgierig naar wat er allemaal bedacht is en hoe het zal zijn.
De outfit van de bruid
Tegenwoordig zijn vrijwel alle kleuren mogelijk als bruidsjurk, maar als je voor een traditionele bruidsjurk wilt gaan is je kleur wit. Dit staat van oudsher voor maagdelijkheid en puurheid. Deze kleur stamt nog uit de Romeinse tijd, waar wit werd gebruikt voor feesten en vieringen.
Ook de bruidssluier hoort bij de oeroude tradities. Hij staat voor de ondergeschiktheid van de vrouw aan de man, wat allicht de reden is dat we hem steeds minder zien.
De kousenband was in eerste instantie bedoeld om de kousen op te houden, maar al snel kreeg hij een heel andere traditie. Aan het einde van de feestavond deed de man de kousenband bij de vrouw af (het liefst met zijn tanden), waarmee zij afstand deed van haar maagdelijkheid. Tegenwoordig heeft de kousenband vaak een blauw detail, dit verwijst naar de traditie ‘something old, something new, something borrowed, something blue’.
Een best pijnlijke traditie is een muntje in de schoen van de bruid verstoppen. Als de bruid de hele dag met een muntje in haar schoen rondloopt, dan zal het bruidspaar nooit financiële problemen krijgen. Je hebt alleen daarna waarschijnlijk wel een blaar in de vorm van een muntje.
Dit is een traditie waar we deels aan zullen meedoen. Ik ga inderdaad voor een witte jurk, maar zal de kousenband achterwege laten. Ook laten we het muntje in mijn trouwschoenen achterwege. Hopelijk kan ik na lange tijd weer op "normale" schoenen lopen, zonder pijn te hebben... Laten we dat laatste ook vooral zo houden! Over de sluier twijfel ik nog heel erg. Ik zou het niet doen vanwege de betekenis, maar vind het wel erg mooi! Voor jullie (en mezelf op dit moment ook nog) een verrassing wat het gaat worden! :)
Waarom de bruidegom de outfit van de bruid niet mag zien
In veel landen is er het gebruik dat het bruidspaar elkaar pas mag zien, vlak voor de huwelijksceremonie. Het bekende moment uit films waarbij alle gasten klaarzitten, de bruidegom bij het altaar staat en de bruid binnenkomt met haar vader. Elkaar eerder zien zou voor ongeluk zorgen. In Nederland komt deze traditie minder vaak voor, maar wij hebben er wel een andere voor in de plaats. Ook bij ons is het niet de bedoeling dat de bruidegom de jurk voor de bruiloft ziet, en elkaar samen klaarmaken is ook not done. Bij ons is het de traditie dat de bruidegom de bruid komt ophalen uit haar ouderlijk huis, waar zij elkaar voor het eerst zien.
Deze traditie geven wij een eigen invulling. Of eigenlijk de "traditionele" en niet de Nederlandse. Wij zullen elkaar inderdaad voor het eerst tijdens de ceremonie gaan zien. Daarom zal Richard starten vanuit ons huis en zal ik de nacht vooraf op een andere locatie slapen.
De bloemen
Volgens de gebruiken betaald de bruidegom het bruidsboeket en overhandigd hij dit aan de bruid bij hun eerste ontmoeting (de bruid weet dus niet hoe het bruidsboeket eruit ziet). Zij draagt dit voordat ze officieel getrouwd zijn in de rechterhand, en nadat ze in de echt zijn verbonden in de linkerhand. Wij kennen het bruidsboeket als een bos mooie samengebonden bloemen. In vroeger tijden bestond het bruidsboeket echter uit knoflook en kruiden met een sterke geur, dit om de kwade geesten af te schrikken. De Britse koningin Victoria was de eerste die dit veranderde in een boeket met bloemen, met als toevoeging een takje dille dat stond voor lust. In navolging van Victoria ging je steeds met bloem- boeketten zien bij de bruiden. In de beginperiode bestonden deze boeketten voornamelijk uit Rozen, maar later werd er steeds meer gevarieerd met soorten bloemen, en kregen verschillende bloemen ook allerlei betekenissen.
Het is de gewoonte dat de gasten die de hele dag op een bruiloft aanwezig zijn, een corsage dragen. Deze is afgestemd op het bruidsboeket van de vrouw. De corsages worden gedragen aan de linkerkant, op het hart. Bij de dames wordt de corsage met het steeltje schuin omhoog gedragen, en bij de heren met het steeltje naar beneden. De bruidegom draagt de corsage in zijn linkerknoopsgat, ook met de bloem omhoog. De corsages maken in 1 oogopslag duidelijk wie er allemaal bij het bruidspaar horen.
Ook aan deze traditie zullen we ons niet volledig houden. Omdat we elkaar pas bij de ceremonie zien, zal ik zelf mijn bruidsboeket meenemen. Richard zal samen met onze styliste het boeket uitzoeken. De corsages worden hierop afgestemd, en zullen we deze vlak voor de ceremonie bij de gasten opspelden. Ook dit zal volgens de traditionele etiquette gedaan worden.
Bruidskinderen
In vroeger tijden waren bruidsmeisjes absoluut noodzakelijk. Zij droegen kleding die leek op die van de bruid, om zo het boze oog van haar af te leiden, niks mocht het huwelijksgeluk in de weg staan. Tegenwoordig zijn de bruidsmeisjes er vooral voor het dragen van de sleep en het strooien van bloemblaadjes. In Nederland zie je over het algemeen 1 of 2 bruidsmeisjes, meer mag ook, alleen niet meer dan 8. Dit brengt ongeluk. Je hebt 2 soorten bruidsmeisjes, de kinderen en de volwassen dames. Over het algemeen zijn in Nederland de bruidsmeisjes kinderen. In veel andere landen zijn dit volwassen dames die naast de eerdergenoemde taken ook zorgen dat het kapsel en de make up goed blijven zitten, zo nu en dan het bruidsboeket overnemen enzovoorts. Meestal zijn dit ongetrouwde familieleden of vriendinnen van het bruidspaar. Zij dragen over het algemeen (in tegenstelling tot de kinderen) geen outfit die op die van de bruid lijkt, maar wel gezamenlijk dezelfde outfit.
Ook de bruidsjonkers hebben hele belangrijke taken, zij moeten ervoor zorgen dat de bruidegom op tijd komt, en de ringen niet vergeet. Net zoals de bruidsmeisjes dezelfde outfit dragen als de bruid, dragen zij dezelfde outfit als de bruidegom. Ook kunnen er in het geval van de bruidsjonkers zowel kinderen, als volwassen heren deze taken op zich nemen. In het geval van de volwassen heren wordt van hen ook nog het volgende verwacht; ze moeten een speech geven, een act doen waarbij ze (al dan niet alleen) zingen, dansen of acteren, de aankomende gasten begeleiden naar hun zitplek.
Wij zullen alleen voor bruidskinderen gaan. Wij hebben gekozen voor twee bruidsmeisjes, die bloemblaadjes zullen strooien.
De ceremoniemeester
Om als bruidspaar optimaal te kunnen genieten van jullie grote dag is het verstandig om 1 of 2 ceremoniemeesters aan te wijzen die alles in goede banen kunnen leiden. Denk hierbij aan dat alle gasten van een corsage voorzien worden, iedereen op de juiste plek zit tijdens de huwelijksceremonie, dat de gasten een mooie haag vormen als jullie het stadhuis uitkomen, dat de huwelijkscadeaus goed bewaard worden enzovoorts. Het is ook mogelijk om de ceremoniemeesters te laten helpen bij de voorbereidingen van het huwelijk.
Ook deze traditie zullen we gaan gebruiken. Zeker omdat ik al een stresskip van mezelf ben, is het een goed idee om dit aan iemand anders over te laten. Wie dit zal zijn kunnen jullie lezen op de pagina "Wedding VIP's". (Omdat we willen dat onze gasten zoveel mogelijk kunnen genieten van de bruiloft, hebben we er wel voor gekozen hiervoor een professional in te huren.)
Het weggeven van de bruid
Vroeger werden de dochters van de familie gezien als ‘bezit’. De vaders droegen zorg voor hen, en moesten ervoor zorgen dat hen niet overkwam. Op het moment dat de dochter in het huwelijksbootje stapt, geeft de vader deze verantwoordelijkheid over aan de bruidegom. Dit word traditioneel gedaan door haar weg te geven aan het altaar, waarbij hij de hand van zijn dochter aan haar aanstaande man overhandigd.
Als de vader en de bruid binnenkomen (of de bruid en bruidegom als er niet word weggegeven), is het de gewoonte dat alle gasten opstaan en klappen. Dit is om het grootst mogelijke respect te tonen voor de binnenkomende personen.
Nog een traditie waar wij vrolijk aan meedoen. Ik vind het "weggeven" een ontzettend bijzonder moment, en zou het heel fijn vinden als papa dit voor me wil doen. Ik ga hem dit uiteraard nog officieel vragen.
Wie aan welke kant zit tijdens de huwelijksceremonie
Voordat jullie echt getrouwd zijn, hoort de bruid rechts te zitten van de bruidegom. Na het huwelijk wisselen jullie van plaats en zit de bruid links van haar bruidegom. De familie van de bruid zit aan het begin (dus voordat jullie officieel getrouwd zijn) achter de bruid, en de familie van de bruidegom achter de bruidegom. Nadat jullie getrouwd zijn, komen jullie dus ook in elkaars familie terecht.
Dit is een traditie die wij overboord gooien. Wij zijn inmiddels ruim 10 jaar samen, en vinden het daarom niet nodig de familie's op die manier te scheiden. Wij zouden het fijner/leuker vinden als iedereen gewoon lekker gaat zitten waar hij/zij wil zitten. (Natuurlijk is/zijn de voorste rij(en) gereserveerd voor onze eigen gezinnen en getuigen.)
Niet aanwezige personen eren
Dit zie je regelmatig in Nederland, op verschillende manieren. Helaas zijn er wel eens mensen die door het bruidspaar gemist moeten worden, door hun overlijden. Om hen toch een speciaal plekje te geven staat er een foto van hen op het altaar, word er voor hen een kaars aangestoken of word er voor hen bewust een stoel leeggelaten.
Dit is iets wat wij zeker willen gaan doen. Hoe dit er precies uit gaat zien weten we nog niet, maar we hebben aan onze styliste meegegeven dat we dit erg belangrijk vinden, dus zij zal ervoor zorgen dat dit zeker terug te zien is.
Het ja-woord
Bij het ja-woord staat het bruidspaar op en geeft elkaar de rechterhand. De bruid staat rechts en de bruidegom staat links. De trouwambtenaar stelt de vraag of jullie met elkaar willen trouwen waarop je een positief antwoord moet geven. Dit hoeft dus niet eens perse ‘ja’ te zijn, ‘heel graag’ mag bijvoorbeeld ook.
Na het ja-woord komt natuurlijk de kus. Dit is een overblijfsel van een oud Christelijk huwelijksrecht. Nadat een huwelijk voltrokken is, dient deze ook seksueel geconsumeerd te worden. Waar men dit vroeger direct deed door samen naar de slaapkamer te gaan, pakt men dit tegenwoordig toch iets genuanceerder aan door middel van een kus.
Hier hoef ik verder niet echt een toelichting op te geven.
De trouwringen
De trouwringen worden bijna altijd gedragen op een ringkussen. Deze traditie gaat helemaal terug naar de Romeinse tijd. Destijds droegen mensen kostbaarheden als zilver, goud en diamanten op een kussen als teken van rijkdom. Het was zeer waardevol, en diende daarom met het grootste respect behandeld te worden.
De ronde vorm van de trouwring staat voor oneindige liefde, en ringen worden al eeuwenlang uitgewisseld door stelletjes die in het huwelijksbootje stappen. Echter kreeg vroeger alleen de vrouw een ring, als teken van bezit en eigendom. Inmiddels krijgen al tijden man en vrouw een ring als teken van eenheid en gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. De trouwring is een teken die de verbintenis en trouw tussen een stel bezegeld. Katholieken dragen de ring aan de linkerhand, en de protestanten aan de rechterhand.
Ook hier valt vrij weinig over toe te lichten. Wel kan ik vast verklappen dat we inderdaad voor een ringkussen heb gekozen. Ik ben zelf Rooms-Katholiek opgevoed, maar ik weet nog niet of ik mijn ring ook daadwerkelijk links zal gaan dragen.
Getuigen
Nadat jullie getrouwd zijn, ondertekenen jullie de akte. Dit moet je meestal 2 maal doen, 1 keer voor in het gemeentelijk archief, en 1 keer voor in het landelijk archief. Van oudsher heb je getuigen (in totaal maximaal 4), zodat zij kunnen ‘getuigen’ dat jullie echt getrouwd zijn, als de trouwaktes door bijvoorbeeld een brand vernietigd worden. Tegenwoordig eigenlijk overbodig dus, aangezien alles nu ook digitaal wordt vastgelegd.
Het is wettelijk nog steeds verplicht om minimaal 2 getuigen te hebben. Maar ook al was dit niet het geval, weet ik zeker dat wij toch voor getuigen gekozen zouden hebben. Wat dat betreft zijn we vrij "ouderwets". Onze getuigen zullen personen zijn die erg dichtbij ons staan en waar we altijd op kunnen terugvallen wanneer er problemen zijn.
Speeches
Bij ons is het traditie dat de beide vaders van het bruidspaar een speech geven waarin zij hun blijdschap met hun nieuwe schoonzoon/ dochter uitspreken. De vader van de bruid begint, gevolgd door de vader van de bruidegom. Na deze officiële speeches is er ook tijd voor informele speeches van bijvoorbeeld broers en zussen of vrienden. Meestal worden de speeches gegeven tijdens het diner, en inmiddels kunnen we het ook wel een nieuwe traditie noemen dat er in plaats van speeches filmpjes, liedjes en sketches worden uitgevoerd.
Hier kunnen we heel kort over zijn. Het is en blijft een traditie, en we zijn echt niet gek. Maar we laten ons lekker verrassen en zullen vanzelf wel zien wat er allemaal op ons afkomt! :)
Het geven van een feest
De traditie van het geven van een feest, komt bij de Romeinen en de Germanen vandaan. Zij waren de eerste die grote feesten gaven waarop iedereen aanwezig was, en bij hen was het de gewoonte dat de buren het feest regelde. Tegenwoordig regelt het bruidspaar hun feest zelf, in samenwerking met de ceremoniemeester. Het doel van het feest is om aan iedereen te laten zien hoe blij en gelukkig ze zijn, en ze ervan mee te laten genieten.
De feestbeesten als die wij zijn konden wij natuurlijk ook niet anders dan een feestje geven. Voor ons was het ook direct duidelijk dat we dit wilden. Ook hebben we over de gastenlijst niet erg lang na hoeven denken. Het was voor ons vrij snel duidelijk wie we er allemaal graag bij wilden hebben.
De openingsdans
Aangezien het feest van en voor het bruidspaar is, horen zij de dansvloer ook te openen. Van oudsher gebeurt dit met de foxtrot of de Engelse wals. Na de openingsdans van het bruidspaar, gaat de bruid met haar schoonvader dansen, en de bruidegom met zijn schoonmoeder. Pas nadat het bruidspaar heeft gedanst (waarbij iedereen natuurlijk klapt en joelt), mogen de gasten gaan dansen.
Wij zullen ook de dansvloer openen met een openingsdans. Maar er mag absoluut vooraf aan de openingsdans al door de gasten gedanst worden. We zullen er geen grote show van maken, maar wel een intiem momentje samen delen met jullie.
De naamswijziging
Van oudsher is de man de hoofd van het gezin, en omdat hij en zijn vrouw een nieuw gezin gaan starten moeten zij natuurlijk een gezamenlijke naam hebben, 1 die zij weer doorgeven aan hun nageslacht. Dit was dus eeuwenlang de naam van de man, maar tegenwoordig houden vrouwen ook steeds vaker hun eigen naam, of kiest het bruidspaar zelfs voor de naam van de vrouw.
Dit is voor mij nooit een discussiepunt geweest en ik kan hier heel kort over zijn. Ik neem natuurlijk Richard's achternaam aan! Omdat ik het zelf wil en een mooi gebaar vind, maar ook omdat we dan in de toekomst wanneer we (hopelijk) kindjes krijgen allemaal dezelfde achternaam zullen dragen. Ik zal overigens ook mijn eigen achternaam behouden, omdat ik dat toch een stukje "eerbetoon" aan mijn vader vind. Omdat we voor de wet al getrouwd zijn, ga ik al een tijdje door 't leven als Kim Spilt-Swinkels. :)