De verlovingsring

Een verhaal op zich...

Niels heeft het aanzoek gedaan zonder ring omdat hij liever wou dat ik zelf één uitzocht, zodat hij zeker wist dat ik hem mooi ging vinden.

Ik dus op zoek en in Eeklo had ik een hele mooie gevonden. Wij die zaterdag naar de juwelier. De ring moest natuurlijk besteld worden (aangezien ik zo'n dunne vingers heb). De zaterdag nadien mochten we erom gaan zeiden ze. De week nadien wij terug naar daar. De ring was er niet en ze wisten niet wanneer hij er ging zijn. We hadden er geen voorschot op betaald dus Niels zei toen we buiten kwamen dat ze hem mochten houden en we wel ergens anders gingen kijken.

Op 14 juli ging ik met Sarah en Julie een dagje naar Oostende. Daar zag ik bij een juwelier een heel mooie ring liggen. Wij binnen en het was geen probleem hij kon verkleind worden. Voorschot betaald en op 25 juli mocht ik hem gaan afhalen. Wij die zaterdag naar Oostende. Vol verwachting de winkel binnen dat ik eindelijk men verlovingring ging hebben. Toen volgde de koude douche. Ze konden hem niet verkleinen want de steentjes gingen eruit vallen. Ze moesten hem bestellen maar dat was nog niet gebeurd. In plaats van eens te bellen hadden ze hem daar gewoon laten liggen. Hij is nu besteld en ik ga hem maar half september hebben. Helemaal niet leuk dus.

Vervolg van het verhaal:

Eindelijk kreeg ik op 26 september het verlossende telefoontje (na zelf eerst te bellen) dat men ring binnen was!!!! De 27e zijn we er dan omgereden en nu kan ik er eindelijk met pronken!!!!