De ceremonie
Marlies, de trouwambtenaar, stond ons al op te wachten. Zij leek zenuwachtiger dan wij.
Toen ze begon te zingen, kwamen de jongens binnen. Shaney met de ringkussen (batikkleed van oma Rasidin en door Shirley gemaakt), Jazzley en Quincy met kaarsen..
Daarna kwamen wij binnen
De jongens legden de ringkussens en de kaarsen onder het prieel. René en ik staken de kaarsen aan en ja hoor; mijn 1e traantjes! Op speciale dagen mis ik mijn moeder, ook al heb ik haar niet goed gekend, het is toch een gemis. En voor René was het ook moeilijk, maar wij wisten dat onze moeders aanwezig waren.
Alismah 1948-1973;Nguri uri keblaké ibuku sing ta trisnani sedjati
(ter nagedachtenis aan mijn geliefde moeder)
Willy 1949-2000; Als ik m'n oren sluit, dan hoor ik je toch
Gaan de lichten uit, dan zie ik je nog
En wat ik voel voor jou, is een heleboel
En gaat ook nooit meer voorbij
Je bent een deel,
het mooiste deel van mij
We namen toen plaats op de stoelen voor het prieel; René aan de rechterkant en ik aan de linkerkant. Marlies begon toen haar speech. Zij had van tevoren een vragenlijst gemaakt en aan de hand van de antwoorden heeft zij een mooi verhaal van gemaakt. Een stukje uit haar vragenlijst;
Wat maakt hem/haar zo bijzonder dat je de rest van je leven met hem/haar wilt delen?
René:
+doorzettingsvermogen
-Zij weet niet wat nee is, ze moet altijd haar zin krijgen
Silvy:
+ hij was er toen ik hem hard nodig had. Hij staat altijd voor ons klaar en is heel geduldig. Harde werker; wil alles schoon houden.
-neemt niet zelf het initiatief, kan geen beslissingen nemen
Waar bewonder je je partner het meest in? Wat vind je moeilijker om mee om te gaan?
Silvy; Hij voelt heel goed aan in wat voor bui ik ben. Hij past heel erg goed op mij, is ontzettend lief en zorgzaam. Ik kan mezelf zijn, hoef me niet anders voor te doen dan ik eigenlijk ben. Maar ik zou graag willen dat hij meer initiatieven nam en een eigen mening heeft.
René: hetzelfde als wat ik boven beschreven heb bij wat haar zo bijzonder maakt; zij heeft doorzettingsvermogen, als ze een doel heeft, dan gaat ze ervoor. Maar als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft, wil ze geen nee horen.
Wat is de rode draad in je leven, wat vind je belangrijk voor jullie samen, in jullie huwelijk?
De jongens, eerlijk is eerlijk; als het niet klikte met de jongens en René dan had onze relatie geen schijn van kans. Mijn ex-partner en ik zijn uit elkaar gegaan omdat ik aan mijn kinderen dacht (geen goede sfeer in huis, geen aandacht voor de kinderen).
Wat maakt dat het zo goed gaat tussen jullie?
Dat we elkaar vrij laten. Er is geen jaloezie. We hebben een goede takenverdeling.
Wat voor invloed heb je op elkaar gehad?
Silvy:
René:
Qua gezondheid; ik let beter op mezelf. Ik ben assertiever geworden; vroeger kon ik geen nee zeggen tegen bepaalde mensen. Nu kom ik meer voor mezelf op. Ik was geen danstype, maar nu begin ik wel lol in te krijgen. Door haar laat ik het verleden makkelijker los.
HET HUWELIJK, waarom wil je eigenlijk trouwen, het is toch goed zo?
Om officieel man en vrouw te zijn.
Wat betekent het huwelijk dan voor je?
Het zal niet anders worden; onze relatie blijft hetzelfde.
Wat zou je elkaar nu zelf willen beloven? Wat is er voor jullie zo belangrijk in het huwelijk?
Silvy:beter communiceren met René , hem meer betrekken bij o.a. opvoeding vd jongens, familiezaken
René:openheid; meer mijn gevoelens uiten. Actiever zijn.
S&R: onze relatie niet als vanzelfsprekend beschouwen; iedere dag moeten we bewust zijn van elkaar en aan onze relatie werken m.a.w. meer tijd voor elkaar maken (zonder de jongens)
Hoe ziet jullie toekomst eruit, wat zou je willen bereiken? Waar wil je over 25 jaar op terugkijken?
Dat we de jongens samen opgevoed hebben als zelfstandige en verantwoordelijke jongens. Dat ze tevreden kunnen terugkijken naar hun jeugd i.t.t. wat wij hebben meegemaakt; omringd door warmte en liefde. 
Daarna moesten we opstaan en elkaar het ja-woord geven. Op dat moment toen we opstonden scheen de zon recht in mijn gezicht. Eerst dachten we dat het de spotlight was, maar het was echt de zonnestraal die op mijn gezicht scheen.
daarna moesten we elkaars rechterhand nemen en toen liep Marlies weg. We wisten niet wat we moesten doen! Blijkbaar moest je dan de ringen aanschuiven. Voor de jongens hadden we ook een verrassing;
Nawoord:
Onze trouwdag