Achter de schermen
Achter de schermen is een exclusief kijkje bij ons in de keuken. Nee, niet de gaarkeuken, maar je kan lezen wat we zoal meemaken op onze weg naar de huwelijksdag toe.
Eind 2007 zijn we met de kinderen op de motor naar Amsterdam geweest. Met onze motorkleding aan liepen we als halve marsmannetjes over de duurste winkelstraat van Amsterdam, de Pieter Cornelis Hooftstraat.
Vele bekende Nederlanders komen hier om een nieuwe outfit te kopen of om bekeken te worden op één van de terrasjes langs de straatkant.
Zo kwamen wij tegen....Serge Henri Valke. Misschien ken je hem nog wel uit de comedieserie "In de Vlaamse pot" of heb je hem zien acteren in een aflevering van "Medisch Centrum West".
Echt een beetje een stille willy als je hem zo alleen ziet lopen. Verder heb je in de PC Hooft een herenkleding zaak die o.a. de mannen van Ajax kleedt. Hier zijn wij naar binnen gegaan. Als Wubbo Ockels stapte Marcel de deur binnen. We hadden gedacht dat we raar zouden worden aangekeken, maar niets was minder waar. Eén van de verkopers, Patrique, vond het zelf leuk en vertelde dat hij erg van motoren hield. (verkooppraatje misschien?) Voordat Marcel er erg in had stond hij met zijn motorbroek aan in een strakke colbert en dat terwijl we alleen maar even gingen kijken bij de stropdassen. Marcel heeft namelijk in december een pak gekocht (nee, nog niet zijn trouwpak) en is ineens helemaal gek van stropdassen. Omdat wij in het rood/wit trouwen wilde hij kijken of ze mooie stropdassen hadden. Niet zomaar een stropdas, maar iets aparts zodat het pak iets eenvoudiger kon blijven. Ik denk dat we wel een uur in die winkel zijn geweest. De kinderen kregen iets te drinken terwijl met man en macht werd gekeken of men Marcel misschien al warm kon maken voor de aanschaf van een pak. Nee, dit keer even niet....misschien een andere keer als er wat meer rust in de tent is, want wat is het daar een drukte van jewelste zeg!
Inmiddels heb ook ik het één en ander aan jurken gepast. Omdat dit voor ons beiden de tweede keer is dat we trouwen zijn we nu een stuk kieskeuriger en willen we gewoon alles anders en mooier.
Zo trouw ik bewust niet meer in wit. En de ringen? Alles behalve het merk Desiree. Waarom? Omdat we dat alletwee al eerder hadden. Wat betreft de ringen houden we het lekker eenvoudig. We hebben stalen ringen die we tegen die tijd laten polijsten en een datum in laten zetten.
Nu staat er in de ringen de tekst "1 en 1 is 1". Dit omdat wij samen 1 zijn. Hij en ik zijn samen 1.
Tijdens het weekend van 19 en 20 januari ga ik wederom jurken passen. Of ik slaag weet ik niet. Ik vind het nog te vroeg om een keuze te maken, want ik heb nog lang niet alles gezien.
Het is vandaag 22 januari en inmiddels heb ik weer de nodige jurken gepast.
Omdat de kleur en maat beiden afwijkend zijn, is mijn keuze beperkt en met name vanwege de kleur. En ik dacht nog wel dat er steeds meer in kleur getrouwd werd...
Maar goed, er bleven van de 350 jurken slechts 4 jurken over om te passen omdat veel jurken niet in die gewenste kleur te verkrijgen zijn. Ik dus passen en passen. Dan met hoepel, dan weer zonder... Uiteindelijk had ik bij de derde jurk zoiets van "dit vind ik wel mooi". De hals was mooi, de onderkant van de jurk beviel me wel en het was een jurk met hoepel en sleep en met name dat laatste bevalt me prima. Bij mijn eerdere huwelijk had ik een eenvoudige jurk qua vormgeving. Nu wil ik alles anders! Begrijpelijk toch? Nee, ik wil op geen enkel vlak een herhaling van iets dat geweest is en Marcel gelukkig ook niet.
Toen ik uiteindelijk ging vragen op welk bedrag deze jurk uitkwam zakte de moed me weer in de schoenen. Knap eigenlijk, want op dat moment had ik niet eens schoenen aan. WEER boven mijn budget. We moeten ons gewoon aan een bepaald budget houden, anders gaat het allemaal niet lukken. We willen zoveel, maar er is zo weinig mogelijk van wat we willen en alles heeft dan te maken met het financiële plaatje. Als je ziet wat een boel geld alles kost, niet normaal meer. Het lijkt wel alsof men misbruik maakt van het feit dat je een bruidspaar bent. Er wordt bijna vanuit gegaan dat je al jaren aan het sparen bent voor die grote dag, maar in ons geval is dat niet zo. We kennen elkaar nu bijna 2,5 jaar en het is dat ik vorig jaar een gelukje had met de belastingen, maar anders hadden we nog bijna niets. Nu sparen we langzaam weer wat bij en zo hoop ik er ook te komen. Toch is het moeilijk sparen als je niet zo heel veel verdient en ook nog een aantal mondjes moet voeren. Ik zal vast niet de enige zijn, want sinds de komst van de euro lijkt het wel alsof heel wat mensen erop achteruit zijn gegaan.
Die jurk die ik gepast heb wordt het dus waarschijnlijk niet, maar ik heb nog tijd. Het gekke is dat die bruidszaak jurken van € 500,= tot € 1000,= verkoopt. Dan zou hje toch denken als je een laag budget hebt dat je er wel de juiste jurk vind. Helaas! niet voor mij...
Donderdag 7 februari:
Gisteren ben ik met mijn zus naar een theatherronde van Derek Ogilvie geweest, je kent hem misschien van het programma 'Baby's wil is wet'. Ik wilde wel weten of de ontmoeting tussen Marcel en mij voorbestemd was en 'geregeld' was door mensen die lijfelijk niet meer onder ons zijn. Helaas kwam het niet tot een reading voor ons, dus zal de vraag blijven bestaan.
Komend weekend is er weer een gezellige trouwbeurs. De entree is gratis, dus dat spreekt ons altijd wel aan. We moeten tenslotte een beetje op de kleintjes letten. 25 Bedrijven zullen zichzelf presenteren. Zo kan je je in een speciaal ingericht beautyhoekje laten adviseren door een kapster, een schoonheidsspecialiste, een nagelstyliste en een voedingsdeskundige. Verder natuurlijk alles over taarten, kleding, juwelen, fotografie, catering, bloemen en ballondecoraties. Naast de diverse demonstraties zullen er ook twee huwelijksceremonies plaatsvinden. Het hoogtepunt hiervan is het aanvliegen van de ringen door twee uilen. Ik ben weer erg benieuwd over de informatie die ik nu binnen zal krijgen.
Dinsdag 12 februari:
Het was weer zover...Afgelopen weekend was er weer een trouwbeurs in de buurt en wel in Cruquius. Waar? In Cruquius. Dat ligt in de buurt van Haarlem geloof ik. We gingen er met de kinderen naartoe, want het was kinderweekend.Wat we daar zagen was niet normaal gaaf. Er waren demonstraties van huwelijksceremonies waarbij een uil de ringen aanvloog. Vooral Donny was erg onder de indruk. Het was ook wel een prachtig beest hoor, maar toen ik las wat het moest kosten vond ik het ineens een stuk minder leuk... 295 euro voor het aanvliegen van ringen. Het duurt nog niet eens 2 minuten....snel verdient zeg! Nee, dat doen we dus niet! Ik ben nog altijd gekke Henkie niet. Maar goed...het is nu weer wachten op een volgende beurs, want het blijft leuk!
We ziten alweer bijna aan het einde van februari. Wat gaat dat snel zeg!
Afgelopen maandag ben ik met mijn zus, haar kinderen en mijn jongste naar Alkmaar geweest. We zouden gaan shoppen, maar dat liep even iets anders toen Miranda bij een bruidswinkel op de deur klopte.
Het was niet zomaar een bruidswinkel, maar die van de moeder van een bekend artiest. *zucht*!
Met lood in mijn schoenen leek het of ik niet voor of achteruit kon. Liefst liep ik door, want ik kreeg het benauwd van de spanning die door mijn lichaam stroomde. Gelukkig kon ik nog wel bewegen en zo gebeurde het dat ik in een relatief kleine winkel stond in verhouding met het aantal jurken dat ik om me heen zag. Enorm veel kan ik je zeggen. Miranda had dus een afspraak gemaakt. Het duurde even voor ik van mijn emoties was bijgekomen en toen kwam de vraag waar ik mezelf in zag. Poeh....ik heb zoveel gezien dat ik door de bomen het bos niet meer kon zien, maar gelukkig werd ik goed begeleid. Een jurk die werd opgehangen vond ik in eerste instantie niet mooi, maar bij het aantrekken voelde ik me toch echt wel een prinses en zo hoort het ook als je je in zo'n jurk hijst. Echt ongelofelijk hoe mijn figuur er positief in uit kwam zeg! Ik heb denk ik zeker een half uur voor de spiegel gestaan en van de ene spiegel naar de andere gelopen om te zien hoe mijn jurk zich bij het lopen gedroeg. Echt mooi zeg! Ontzettend! Intussen stond Miranda te praten en heeft ze kennelijk iets geregeld, want ze zei mij later dat ik maandelijks maar aan haar moet overmaken wat ik missen kon, al was het maar € 25,00 per maand. Misschien kan dat van mijn salaris omdat het kleine beetjes tegelijk zijn. Proberen maar, dan kan de rest in het toch al magere potje blijven staan voor andere dingen. Voorlopig doe ik het zo zolang dat gaat.
Ik ben echt in de wolken en kan het nog steeds niet geloven.....
Maandag 4 augustus 2008:
Goedemorgen...inmiddels zijn we alweer een tijdje verder sinds het laatste bericht.
Mijn trouwjurk is nu voor de helft betaald. Gelukkig kon dat geregeld worden, want in 1x betalen is geen doen. Nu doe ik dat in kleine maandelijkse termijnen aan mijn zus (ceremoniemeester) en zij zorgt ervoor dat de betaling van de jurk gedaan wordt zodat ik daar geen omkijken naar heb. In oktober moet ik de jurk voor de tweede keer passen. Dan moet ik ook geslaagd zijn voor andere schoenen. Ik heb wel schoenen, maar daar kan ik waarschijnlijk niet de hele dag op lopen, dus zoek ik iets met een andere hak. Het wordt wel lastig, want ik heb net een enkeloperatie achter de rug waarvan ik maar niet lijk te herstellen. Gelukkig heb ik nog even, dus wie weet slaag ik wel, maar veel moois heb ik nog niet gezien om eerlijk te zijn.
We wachten nog even af.
De achtertuin gaat goed. We willen daar onze huwelijksdag vieren met een leuk gezelschap, maar daarvoor moest nog wel even het één en ander gedaan worden. Zo hebben we al het onkruid verwijderd en hebben we de bestaande plantenbakken heel anders ingedeeld. Verder zijn we bezig geweest met het maken van een muziekruimte in vakantiesferen. We trouwen immers hartje zomer, dus die sfeer willen we er toch inhouden.
Het ziet er allemaal heel erg leuk uit. We zijn er nog niet, maar we zijn zeker op de goede weg!