Het Aanzoek
Oh mijn god wat was ik moe en stiekem ook wel een beetje chagerijnig. Het einde van een uitgebreide werkdag, nog wat boodschappen gedaan en daarna toch nog even flink sporten bij Studio Sport. Daar nam ik uitgebreid de tijd voor, want inmiddels had ik de smaak helemaal weer te pakken.
Op de terugweg naar huis belde ik Bjorn nog even om te vragen of ie de spercieboontjes alvast in de pan wou doen. Ik weet nog dat ik het een beetje ston vond, omdat ie dat nog niet had gedaan. Maar klonk wel wat anders dan anders. Maar ik vermoedde niks hoor. In mijn hoofd had ik (zoals altijd) al precies voor ogen hoe ik mijn vrije avond in ging vullen. Douchen, koken, dit en dat..
Toen ik de auto ingeparkeerd had, sleepte ik mijn tassen de auto uit en zag bij het afsluiten van de auto al het kaarsje branden in de vensterbank. Moest even twee keer kijken en kon het niet helemaal plaatsen. Bjorn en romantiek neh.. komt niet al te vaak voor. Toen ik de deur van de woonkamer opendeed bleken alle waxinelichtjes en kaarsen te branden. En dat zijn er heel wat, geloof me. Norah Jones klonk op de achtergrond.
Terwijl ik me ontdeed van al mijn tassen en gedoe, riep ik naief: "wat heb je het gezellig gemaakt!" Bjorn kwam naar me toe gelopen en zei dat hij ook nog een cadeautje voor me had. Dat hij daar niet mee wilde wachten tot 3 december, de datum waarop we elkaar 10 jaar kenden. Een grote witte roos had ik nog maar net in mijn handen toen Bjorn zei: Over iets minder dan 24 uur zijn we 10 jaar samen, maar tot zover wilde ik het niet laten komen. En daar ging ie. Op zijn knieen. Ik hapte naar adem, wist niet wat me overkwam. "Eva, wil je met mij trouwen?", hoorde ik toch echt. En helemaal overdonderd zei ik: " Ja, tuurlijk!"
We hebben geklonken met champagne en onze ringen omgedaan. En toen, meteen alles verteld aan onze ouders. Maar eerst die spercieboontjes, want die waren inmiddels wel gaar :)