Het aanzoek

Wilfried liep in 2006 al enige tijd met het idee in zijn hoofd. We gingen dat jaar op Consuela's droomvakantie naar Mexico. Het zou heel erg voor de hand liggen om daar de grote vraag te stellen. Echter Wilfried vond dat te cliche en bedacht een ander plannetje.

Tijdens onze vakantie heeft Kato gelogeerd bij de zus en zwager van Wilfried (Hellen en Frank). Toen we Kato enige dagen na terugkomst thuis bij Hellen en Frank gingen ophalen, had Wilfried een tasje bij zich. Hij vertelde Consuela, dat dit een cadeautje was voor Kerst, waar Hellen en Frank nog "iets mee moesten doen"  voordat het klaar was. Consuela geloofde hem op zijn woord en had niks door.

Wat werkelijk was gebeurd, was dat Wilfried in de spaarzame dagen tussen terugkomst en Kato ophalen, naar onze "hofjuwelier" was geweest en daar zijn plan had voorgelegd. Hij wist, dat Consuela een verlovingsring op prijs zou stellen, maar wat doe je als je al vriendschapsringen hebt. De juwelier kwam met het idee van een aanschuifring met een briljant. Een BRILJANT idee.
 
Oud op nieuw zouden we bij Hellen en Frank doorbrengen en we hadden het al heel gezellig met z'n 4tjes en middernacht zat er aan te komen. In plaats van klaar te staan om Consuela te zoenen en nieuwjaar te wensen, ging Wilfried richting keuken en kwam met het tasje (dat Consuela alweer helemaal was vergeten) de kamer in. En even na 0:00u zette hij het tasje voor Consuela op tafel en ging op een knie zitten. Consuela hoefde niet na te denken over haar antwoord. Hellen had het fototoestel al in de aanslag en heeft het dus vastgelegd.



Vlak nadat het Jawoord was uitgesproken startte buiten het geknal van vuurwerk. Was dat ff een leuke entourage voor een aanzoek