Vrijgezellenfeest Enrico
Op zaterdagmiddag zat ik nietsvermoedend in de tuin in m’n korte broek, het was warm en ik had net was geklust. Opeens werd de poort opengegooid en kwamen mijn kornuiten binnen vallen! Of ik maar even wat wilde aantrekken, want ze namen me mee … dus zogezegd, zo gedaan, mijn vriendinnetje een vlugge kus gegeven en daar gingen we, op weg naar … ?? Geen idee!
We belandden op de A27 richting Antwerpen, Breda … het kon nog alle kanten op, maar we gingen inderdaad bij Breda de rijksweg af. We reden een stukje en kwamen aan bij het Amrath-hotel. Ik voelde al een beetje waar het in uit zou kunnen monden, maar ik had helemaal niks bij me, niet eens een tandenborstel of schone onderbroek! Maar de kofferbak van de auto ging open en daar kwam een tas tevoorschijn die ik kende: Annienke had een tas voor me ingepakt met kleding, handdoekje en zelfs een nieuwe toilettas met nieuwe deo, tandenborstel enz (anders had ik misschien thuis wel gemerkt dat er iets weg was, vertelde ze me achteraf). Ik mocht niet bij het inchecken staan en stond dus moederziel alleen in de deuropening te wachten … maar gelukkig mocht ik wel mee naar de kamers … Stephan en Ron belandden op een kamer, evenals Ton en Michel en ik met Arie (waar later Martin nog bij zou komen, maar die kwam wat later, die fietste eerst nog even op z’n gemakkie de Amstel Gold Race!).
Op de kamers was natuurlijk niet veel te beleven en dus settelden we ons op het terras waar ze Lentebok van de tap schonken! Niet verkeerd hoor!! Ik had inmiddels aan de muren van het hotel aanplakbiljetten gezien met daarop de tekst “Moord-diner” en dacht dus door te hebben waarom we hier waren! Maar niets bleek minder waar te zijn: er werd een taxi besteld en iets voor zevenen gingen we met de taxi naar het centrum. We werden gedropt in een klein steegje en stonden voor de deur van een “tent” die De Avenue heet … ik had daar nog nooit van gehoord, maar het zag er leuk uit! Binnen gekomen was er reeds op ons gerekend en we werden naar een tafel gebracht. De zaal zag er heel tof uit met een heel hoog en groot podium, het was voor mij toen nog maar zeer de vraag wat daar zou gaan gebeuren.
Al snel bleek dat het een diner met entertainment zou worden: dus lekker eten en drinken met tussendoor een muzikaal cabaret-trio wat “Enge Buren” heet! Nou, het eten was heerlijk, de drank vloeide meteen al rijkelijk (Arie had een drankarrangement geregeld, slim natuurlijk) en de Enge Buren waren ge-wel-dig! Wat een gekke gasten, maar ook erg goed … ze kwamen met van alles en nog wat op de proppen, speelden allerlei instrumenten (van snaredrum aan een beugel tot harmonica, ze deelden een blauwe gitaar die ze om beurten speelden), hadden de gekste liederen met hilarische teksten, zongen “een beetje verliefd” helemaal van achter naar voren, kortom … je had er bij moeten zijn!! Martin kwam er ook later bij, zij het dat hij het voorgerecht moest missen … hij was niet op de fiets maar met de auto en die had hij “ergens” geparkeerd.
Ik weet niet precies hoe laat het afgelopen was (da’s het nadeel van zo’n drankarrangement), maar het was nog lang geen tijd om naar huis … pardon, hotel te gaan. Breda is natuurlijk een geweldige stap-stad en tsja, we waren er toch! We belandden in een aantal etablissementen, waaronder ook weer de Drie Gezusters (wat we ontdekt hadden op Ton z’n vrijgezellenfeest) met –tig verdiepingen, draaiende barretjes enz. En weet je, het leek wel of ze overal een drank-arrangement hadden!!! Ook in de laatste tent waar we terecht kwamen (vroeger heette dat Galaxy, hoe het nu heet weet ik niet meer) was het heel tof … heel veel zalen, barren en jongedames! Ik werd door Steef en Mies meegenomen en ben met héél véél meiden op de foto geweest … en dat, terwijl wij met ons cluppie de gemiddelde leeftijd van de bezoekers behoorlijk naar boven hebben opgeschroefd! Ik denk dat wij (althans, sommigen onder ons) wel zo’n beetje de oudste gasten waren … hihi … maar goed, dat heeft de pret op geen enkele manier gedrukt en we hebben een fantastische avond gehad!
Vanzelfsprekend mocht (en kon) niemand meer terug rijden en het mooie is, dat ze daar taxi’s voor hebben uitgevonden! We werden in het hotel gedropt en zijn daar ons bedje ingerold (hoe laat dat precies was? Geen idee, maar het zal iets met een vijf of een zes erin geweest zijn).
Al snel bleek dat het een diner met entertainment zou worden: dus lekker eten en drinken met tussendoor een muzikaal cabaret-trio wat “Enge Buren” heet! Nou, het eten was heerlijk, de drank vloeide meteen al rijkelijk (Arie had een drankarrangement geregeld, slim natuurlijk) en de Enge Buren waren ge-wel-dig! Wat een gekke gasten, maar ook erg goed … ze kwamen met van alles en nog wat op de proppen, speelden allerlei instrumenten (van snaredrum aan een beugel tot harmonica, ze deelden een blauwe gitaar die ze om beurten speelden), hadden de gekste liederen met hilarische teksten, zongen “een beetje verliefd” helemaal van achter naar voren, kortom … je had er bij moeten zijn!! Martin kwam er ook later bij, zij het dat hij het voorgerecht moest missen … hij was niet op de fiets maar met de auto en die had hij “ergens” geparkeerd.
Ik weet niet precies hoe laat het afgelopen was (da’s het nadeel van zo’n drankarrangement), maar het was nog lang geen tijd om naar huis … pardon, hotel te gaan. Breda is natuurlijk een geweldige stap-stad en tsja, we waren er toch! We belandden in een aantal etablissementen, waaronder ook weer de Drie Gezusters (wat we ontdekt hadden op Ton z’n vrijgezellenfeest) met –tig verdiepingen, draaiende barretjes enz. En weet je, het leek wel of ze overal een drank-arrangement hadden!!! Ook in de laatste tent waar we terecht kwamen (vroeger heette dat Galaxy, hoe het nu heet weet ik niet meer) was het heel tof … heel veel zalen, barren en jongedames! Ik werd door Steef en Mies meegenomen en ben met héél véél meiden op de foto geweest … en dat, terwijl wij met ons cluppie de gemiddelde leeftijd van de bezoekers behoorlijk naar boven hebben opgeschroefd! Ik denk dat wij (althans, sommigen onder ons) wel zo’n beetje de oudste gasten waren … hihi … maar goed, dat heeft de pret op geen enkele manier gedrukt en we hebben een fantastische avond gehad!
Vanzelfsprekend mocht (en kon) niemand meer terug rijden en het mooie is, dat ze daar taxi’s voor hebben uitgevonden! We werden in het hotel gedropt en zijn daar ons bedje ingerold (hoe laat dat precies was? Geen idee, maar het zal iets met een vijf of een zes erin geweest zijn).
De volgende ochtend was zwaar … heel zwaar …. zo zwaar, dat niet iedereen op tijd was voor het ontbijt. Gelukkig konden we ook daarna nog wel een uitsmijtertje bestellen en uiteindelijk heeft toch iedereen gegeten. Overigens zaten we op hetzelfde terras waar het de dag ervoor allemaal begonnen was …
Na het uitchecken scheidden onze wegen. Stephan zette Martin en mij af in het centrum waar we op zoek gingen naar Martins auto. Martin had eerst geen idee waar we moesten zijn, maar toen we gewoon maar een beetje gingen rondlopen kwam het hem toch al snel bekend voor en we hadden hem zo gevonden. Thuis aangekomen heb ik eerst Annienke maar eens flink geknuffeld, want het afscheid de dag ervoor was redelijk abrupt gegaan.
Ik wil alle mannen ontzettend bedanken, want het was echt een superfeessie! Geen raar pakkie an, geen flauwe opdrachten of zo, maar gewoon lekker met elkaar lol maken, eten drinken, lachen … helemaal goed ingeschat!!! Met name Arie bedankt kerel, want ik heb begrepen dat jij de regelaar van dit hele spul was … gelukkig kon ik meteen deze zelfde zondag iets voor je terug doen toen je moest toeteren: ik heb je met hart en ziel aangemoedigd toen je daar stond te zweten en half dood te gaan (en dan nog lekker spelen, ’t moet een gave zijn!). Dus nogmaals, dank dank dank allemaal!!!
Na het uitchecken scheidden onze wegen. Stephan zette Martin en mij af in het centrum waar we op zoek gingen naar Martins auto. Martin had eerst geen idee waar we moesten zijn, maar toen we gewoon maar een beetje gingen rondlopen kwam het hem toch al snel bekend voor en we hadden hem zo gevonden. Thuis aangekomen heb ik eerst Annienke maar eens flink geknuffeld, want het afscheid de dag ervoor was redelijk abrupt gegaan.
Ik wil alle mannen ontzettend bedanken, want het was echt een superfeessie! Geen raar pakkie an, geen flauwe opdrachten of zo, maar gewoon lekker met elkaar lol maken, eten drinken, lachen … helemaal goed ingeschat!!! Met name Arie bedankt kerel, want ik heb begrepen dat jij de regelaar van dit hele spul was … gelukkig kon ik meteen deze zelfde zondag iets voor je terug doen toen je moest toeteren: ik heb je met hart en ziel aangemoedigd toen je daar stond te zweten en half dood te gaan (en dan nog lekker spelen, ’t moet een gave zijn!). Dus nogmaals, dank dank dank allemaal!!!