Dé grote dag van Mirjam en Annemieke deel 1
Omdat we allebei onze trouwdag natuurlijk niet geheel hetzelfde hebben "beleefd" hebben we apart van elkaar beschreven hoe we het allemaal hebben ervaren.
De grote dag (van Mirjam )
Om 6.15 uur liep de wekker af en in tegenstelling tot gewone dagen waren we in één keer wakker.
Sandrina stond al voor 7.00 uur voor de deur dus Anne pakte snel haar kleding en sieraden om in de krullen gezet te worden op Ingrid’s kamer.
Ik sprong snel onder de douche maar die bleek ijskoud, de boiler was weer uitgegaan die nacht…
Gauw naar beneden om in de keuken te wassen maar haren wassen was niet echt handig.
Boven de kleding aan zodat de inmiddels ook gearriveerde Astrid mij in de make-up kon zetten.
Lisa en Nicole liepen gezellig heen en weer tussen de twee etages en dronken hier en daar een kopje thee om wakker te worden.
De tijd vloog voorbij en ik ging naar beneden om mijn a.s. vrouw op te wachten die iets later in volle pracht naar beneden kwam.
Nadat we elkaar uitgebreid bewonderd hadden ging iedereen snel naar de auto om naar het Stadsdeelkantoor te rijden.
Bij het Stadsdeelkantoor stond iedereen ons al op te wachten inclusief de fotografe die meteen fanatiek plaatjes begon te schieten.
Ik belde nog snel Anita die ontbrak maar zij bleek thuis ingesneeuwd te zitten en kon niet weg komen met haar auto.
Helaas maar de rest ging snel naar binnen voor een korte plechtigheid.
Ondanks ons verzoek bleek mevrouw Clydesdale niet het huwelijk te voltrekken maar een andere Surinaamse/ Antilliaanse dame.
Na het controleren van de namen van ons en de getuigen werd overgegaan tot het ja-woord en daarna het uitwisselen van de ringen.
Het was de bedoeling dat pas na de volledige ceremonie werd gekust maar we waren iets te voorbarig zodat het na de ringen nóg een keer “moest”.
Vonden we niet erg…
Na de felicitaties van de aanwezige familie en vrienden gingen wij met Petra de fotografe, Wesley, Priscilla en Heiko naar Artis voor de bruidsreportage.
Artis was prachtig, bedekt met maagdelijk witte sneeuw zodat heel wat plaatjes werden geschoten.
Omdat we vroeg waren, waren er nog niet veel dieren buiten maar in de verschillende binnenlocaties waren leuke foto’s te maken.
Alleen jammer van de (vaak) dikke tralies of dik (niet zo schoon) glas.
Een jong slingeraapje was zeer geïntrigeerd door het bruidsboeket en wilde dat graag van zo dichtbij mogelijk bekijken.
Een mandril echter met een verkeerde poot uit bed gestapt en werd al boos toen ik voor zijn hok kwam staan.
In de vlindertuin nam ik de vlinders in de maling door mijn hand met honing en fruit in te smeren zodat sommige vlinders bleven zitten.
Na o.a. een kort bezoek aan het (inmiddels overleden – 25 december) hoogbejaarde nijlpaard Tanja
bleek het hoog tijd te zijn om thuis onze koffer en alle versieringen e.d. op te halen en via Nicole’s parkeerplaats in Buitenveldert naar het Spaarnwoude Resort te gaan.
In het Spaarnwoude Resort bleek het personeel niet echt op de hoogte te zijn dat wij om 13.30 uur zouden komen, ze verwachtten ons pas om 17.30 uur bij het diner.
Ondanks de lichtelijk paniek en irritatie van het personeel lukte het toch om koffie te krijgen bij de gearriveerde bruidstaart en de zaal verwarmd te krijgen.
Samen hebben we op aanwijzingen van Petra de taart aangesneden en al snel smikkelde iedereen van de uitmuntende creatie van Bakker Arnold Cornelis.
Ondertussen kregen we van Paul, Els en de kids en van Rita en Kobus en kids prachtige cadeaus, een langgewenste Tom Tom en een gegraveerde glazen plaatje met onze namen en trouwdatum met de afbeelding van de trouwkaart.
Met een aantal mensen gingen we vervolgens de zaal versieren met ballonnen, slingers en lichtjes en uiteraard moest er soms even gek gedaan worden met de heliumtanks.
Tegelijk werd de tafel in de eetzaal voorzien van naamkaartjes.
Ik nam (onder dwang van Nicole en Els) even een uurtje rust in het bubbelbad waar het toegevoegde doucheschuim niet zo geschikt bleek toen het schuim ver boven de badrand uitrees !
De bruidsuite was overigens geweldig !
Groot en van alle gemakken voorzien,enorme kasten en een groot balkon waar stiekem even gerookt kon worden.
Om 17.15 uur kwam Anne mij weer halen en ze had een verrassing bij zich, Anita was uiteindelijk toch uit de sneeuw bevrijdt en had het gelukkig voor het diner gehaald.
We waren heel erg blij om elkaar weer eens te zien en druk kletsend gingen we naar beneden om te gaan eten.
Het diner was prima verzorgd :
* voorgerecht : Rundercarpaccio of gemarineerde zalm
* hoofdgerecht : taartje van zalm en courgette, tomaat en rode ui, afgegarneerd met persilade
en basillicumcreme of entrcote met pepersaus
Geserveerd met salade en frites
* Nagerecht : suikerhoorn met drie soorten sorbet-ijs
* voorgerecht : Rundercarpaccio of gemarineerde zalm
* hoofdgerecht : taartje van zalm en courgette, tomaat en rode ui, afgegarneerd met persilade
en basillicumcreme of entrcote met pepersaus
Geserveerd met salade en frites
* Nagerecht : suikerhoorn met drie soorten sorbet-ijs
Inmiddels was de DJ gearriveerd, die zijn spullen meteen installeerde, en ook al enkele gasten voor de avond.
Annemieke en ik knepen er even stiekem tussenuit om opnieuw haar en make-up door Astrid en Sandrina te laten bijwerken.
Omdat het inmiddels al over achten was haastten we ons naar beneden waar we onze openingsdans deden op Atomic Kitten – Whole Again, wat een lievelingsplaat is van Anne die daar veel herinneringen aan heeft van onze prille relatie in 2001.
Ik had met de DJ afgesproken dat halverwege de openingsplaat het feest mocht beginnen met een lekkere dansplaat waarbij iedereen op de dansvloer werd uitgenodigd.
Het feest was begonnen !
Er werd vol overgave gedanst hoewel de gedraaide platen niet altijd overeenkwamen met onze voorkeurslijst die hem was toegestuurd.
Geweldig om te zien hoe onze vrienden en familie elkaar gezellig opzochten en dansten terwijl ze elkaar nog nooit hadden gezien.
Voor we het wisten was het al 0.15 uur en moesten de glowsticks en de tekst van onze sluitingsdans worden uitgedeeld.
Volledig in elkaar opgaand dansten we op Gordon & Replay – Never, Nooit Meer omringd door mensen met blauwe glowsticks.
Daarna was het een beetje een anticlimax gevoel toen koffie en broodjes werden geserveerd en onze dag écht voorbij was.
De meeste gasten hadden ook helemaal geen zin om weg te gaan maar uiteindelijk druppelde de zaal leeg en konden we langzaam aan naar bed gaan.
Nog even een half uurtje met Els en Paul gekletst op onze bruidssuite en daarna vielen onze ogen heel snel dicht.
Gelukkig wel nadat ik nog nét op tijd de wekker had gezet voor het ontbijt.
Doordat veel mensen waren blijven slapen in het hotel hadden we nog een kleine verlenging aan onze dag bij het ontbijt.
Natuurlijk gingen veel mensen direct na het ontbijt naar huis want er moet eens een einde aan komen maar wat hebben we genoten van onze trouwdag plus een beetje meer op de volgende dag !