Het vrijgezellenfeest van Remco

Afgelopen zaterdag was het zover. Carina belde mij rond 12.00 uur. Zoals afgesproken, want de dag ervoor had zij gevraagd om het campingbedje te lenen. Deze zou ze tussen 12 en 1 komen ophalen. Ik was de laatste transfers van de deze zomer getransfereerde spelers aan het invoeren in het geheugen van mijn XBOX in mijn voetbalspel FIFA2007 ( jawel, ik had het druk die dag). Carina vertelde mij dat ze met 10 minuten voor de deur zou staan. Na ongeveer 5 minuten ging de bel en deze stopte niet meer! Ik dacht dat er paniek was of dat de bel stuk was. Dit was niets voor Carina! Toen ik de deur open deed wist ik niet wat ik zag. Daar stonden ze dan: 
Vincent, Twan, Michiel, Erik, René, Frank, Ed en Paul stonden voor mijn neus, niet Carina!!
Normaliter heb ik deze dingen wel door van te voren. Ik was er heilig van overtuigd dan ook dat ik de 15e augustus de *** was, want dan moet ik "werken"bij Vincent in Carré. 

De jongens moesten éénmaal binnen tot de ontdekking komen dat ik ze écht niet had verwacht. 
Ik had namelijk geen bier in huis.

Ze waren erg goed voorbereid, want ze hadden zelfs gedacht aan broodjes met melk! 
Ik werd vervolgens in een leuke outfit gehezen die mij moest transformeren in Gerard Joling, bwahaa! 
Gelukkig was het niet zo een gek konijnepak, pfoehh...  Vervolgens zijn wij in de auto gestapt. 

Tom Tom is een uitvinding die een wegveteraan als Michiel gelukkig niet echt nodig heeft. Na miljoenen kilometers asfalt vreten weet hij feilloos de weg op de europese asfaltjungle. Met uitzondering van de A27 en de A2 dan.... he Chieltje?  Via de A27 en vervolgens de A15 en ook na enige kilometers was de bestemming bekend. Wij reden naar Herveld. Ik had geen idee wat daar te doen was. Wat gaan we nou doen jongens?

Paintballen is het antwoord op die laatste vraag !. 
Na een instructie van onze begeleider Niek, en het invullen van de gebruikelijke "eigen schuld, dikke bult"-formulieren mochten wij ons heisen in een camouflage-overall. In 2 schutkleuren wel te verstaan die ons verdeelde in twee teams. Ik kreeg natuurlijk een ander pakje aangemeten;..... een konijnepak !( dus toch..) 
Via het water zijn wij in een rubberbootje naar het Grote Paintballbos van Herveld gevaren. Aldaar werden wij voorzien van de laatste instructies en de benodigde munitie. Ongeveer 2000 paintballkogeltjes werden onder ons verdeeld. Bij het 1e spel was het doel om de vlag van het andere team te veroveren. Niet veel later waren wij in twee teams verwikkeld in een strijd op leven en dood en om elkaars vlag. Verfkogels schoten door de lucht en tegen de bomen uiteen en de adrenaline gierde door het lijf. Dit was toch een beetje Tour of Duty! 
Als de Vietcong ( Vincent ) maar geen hinderlaag voor mij heeft gelegd verderop dacht ik nog. 
Op één of andere manier was team 2 snel door spelers en kogels heen door toedoen van onze teamleden, en werd dit spel gestaakt. Een overwinning voor  team 1!

Het tweede spel had een andere insteek: ditmaal was er maar 1 vlag en deze werd halverweg de frontlinie
 neergelegd door onze begeleider. Vervolgens moesten beide teams proberen ongeschonden en zonder geraakt te worden deze vlag aan de overkant te brengen. Ook hier was de strijd heftig en enthousiast. 
Als gekken gingen we tussen de bomen door en op weg naar die vlag. De revanche van team 2 was spoedig daar in de persoon van Twan: hij spurte naar onze achterlijn. Helaas was ik  net "afgeschoten" en was ik volgens de spelregels nog niet gerechtigd om te schieten. ( En hij was wel héél pijnlijk dichtbij mijn loop)
Met lede ogen moest ik dus toezien hoe Twan de vlag triomfantelijk op onze achterlijn bracht. 1:1 dus..

Het derde spel was weer anders. Helaas voor mij heette dit spel: Shoot the bunny!!
Ik mocht mij gaan verstoppen in het Grote Paintballbos met mijn wapen, en vervolgens werden de bloedhonden op mij losgelaten! Ik ben gaan liggen en mij tactiek was om mij zo lang mogelijk te verstoppen. Helaas was het Vincent die zonder mij te zien recht op mij af kwam lopen... Hij was genaderd tot niet meer dan 10 meter!
Ik besloot toch maar het initiatief te nemen en te vuren. Ik raakte hem en hij wist nog niet waar ik was. Toen maakte ik de fout om nogmaals te vuren en toen wist helaas de hele roedel bloedhonden waar ik was... Het regende vervolgens verfbommen op mijn konijnepak en zelfs op en in mijn helm! Die verf is smerig man! Ik heb gerend door dat bos langs de rand om niet omsingeld te worden en probeerde alleen maar eruit te komen! Zo voelt een opgejaagd konijn zich dus! Achteraf moest ik zelfs tot de ontdekking komen dat ik in mijn sprint zelfs het magazijn van mijn wapen was verloren, waardoor ik met niets dan geperste lucht mij probeerde te verdedigen. ....


Na dit spel was ik wel moe hoor. Gelukkig was ook hier rekening mee gehouden en konden we na een korte break en een drankje op naar het vierde en laatste spel. Ik mocht kiezen wat dit werd: Spel 2 nogmaals dus. Deze wist team 1 weer te winnen. Ik mocht zelf de bal ( in plaats van een vlag) naar de achterlijn lopen. De tegenstanders waren nergens te bekennen. Alleen Erik wist mij nog te raken tussen de ogen, ondanks het feit dat ik in zijn team zat!  Team 1 was ondanks dat winnaar van de dag!!! 


Van paintballen krijg je honger. BBQ-en dus. Lekker en veel, met lekker en veel bier. 
Drank verbroederd zoals iedereen weet. Het duurde dan ook niet lang voor we contact kregen met een andere groep die ook vrijgezellenfeest hadden. Niet veel lang daarna stonden wij met ons bier en al gezellig te beach-volleyballen met deze groep. Dat was echt lachen. Supergezellig!
 
Toen was het tijd om weer verder te gaan, want de mannen hadden nog meer in petto voor mij. Bij Michiel aangekomen thuis kon ik eerst genieten van een lekkere douche. Na enige biertjes en een beroerde wedstrijd van Ajax tegen Inter op de televisie, kwam mijn laatste verrassing de trap op. Een stripper! En wat vvoor één.  
Dit was niet meteen duidelijk, want ze was goed ingepakt in een trouwjurk en gemaskerd. Een lelijk masker. "The bride from hell"! Gelukkig werd zij steeds naakter en steeds aantrekkelijker. En dan van zo dichtbij! 
Nina ( want zo heet ze ) verstaat haar vak mensen. Wat een show, hé mannen? Kijk maar naar de foto's zou ik zeggen.

En wat doe je na het drinken van veel bier? Nog meer bier drinken natuurlijk! Dat zijn we gaan doen in Amersfoort , maar eerlijk gezegd is dat deel van de avond niet helemaal helder in mijn hoofd neergedaald...

Wat ik wel weet is dat dit een topdag was. Mannen, bedankt!