Hoe is het zover gekomen?
Hoe is het zover gekomen..... Dat zal ik jullie eens even vertellen.
Miran en ik kennen elkaar nu al ongeveer 10 jaar.
De eerste 3 jaar daarvan hebben wij als vrienden, hele goede vrienden doorgebracht. Eigenlijk waren we op de beruchte en losbandige maar o zo gezellige Marijkeweg beste vriendjes kan je wel zeggen.
Ik ben ( en was nog meer ) een impulsief persoontje. In die tijd waren mijn gordijnen niet mooi meer. Dus die moesten weg. En dat doe je dan ook, Weghalen die dingen. Helaas voor mij had ik nog geen nieuwe gekocht.
Wat doe je dan? Dan ga je slapen bij je beste vriendinnetje Miranda. Vanaf dat moment heb ik alleen nog maar bij Miran geslapen. Tot vandaag eigenlijk, en waarschijnlijk tot de dood ons scheidt,
Je kan dus wel zeggen dat wij in den beginne nog niet goed inzagen dat wij onze levenspartner hadden gevonden. Beste maatjes wel ja, maar onze relatie is gegroeid van hechte vriendschap naar een heuse liefdesrelatie met alles erop en eraan.
Wij hebben in die 7 jaar heel veel gelukkige tijden beleefd. Dat klinkt als melodramatisch gemijmer, maar ja, zo heb ik dat nu eenmaal beleefd. En Miran ook denk ik. Velen van jullie weten namelijk dat Miran altijd heeft gezegd dat ze nooit zou trouwen. Haha! Das dus mooi niet gelukt! In een breed uitgemeten zevenjaren plan waarin ik steeds weer op valse manipulatieve wijze haar verder in mijn val heb laten lopen. 
Uiteindelijk heb ik haar verschalkt! Meesterlijk niet? Ik ben er zelf in ieder geval wel trots op. Net zoals ik trots ben op mijn meissie.
En na veel doet ie t of doet ie t niet gevoelens heb ik dan uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik heb besloten dat ik voor eens en altijd aan de hele wereld wilde duidelijk maken dat Miranda mijn levenspartner is en dat wij dat in het bijzijn van vrienden en familie ( en een steelband ) onze liefde gaan bezegelen. Na een ontzettend romantisch diner op een meer dan romantische lokatie in een ongelooflijk romantisch land was het dan zover.
En Miran zei 'ja'