Verloofd!

Het Plan

Van 30 december 2006 tot 7 januari 2007 gingen we op vakantie naar Cyprus. Wat Marion toen nog niet wist, was dat Bob begin december verlovingsringen is gaan kopen en van plan was om Marion in Cyprus ten huwelijk te vragen. Marion wist het dus niet, maar had er stiekem wel een klein beetje op gehoopt (dat hoorde Bob natuurlijk achteraf maar Christel kan het bevestigen...).

Min of meer toevallig was Bob tegen een smurf en smurfin in bruidskleding aangelopen. Dit leek hem wel toepasselijk en hij besloot de verlovingsringen te combineren met de twee smurfen en een mooi gedicht, die hij de smurf zou laten dragen als een soort knapzak.



Verder had Bob in de reisgidsen gezocht naar een goede locatie voor het aanzoek. Hij wilde graag een mooi en rustig plekje in de natuur. Er werden een paar suggesties voor wandelingen gegeven, waaronder eentje op het Akamas-schiereiland in het westen van Cyprus. Daar kon je door een kloof lopen, de Avakas Gorge.



En de datum? Dat lag eraan wanneer het een geschikt moment was om de wandeling te maken. In ieder geval in 2007, dat was zeker. Alleen als de douane de ringen uit de handbagage zou halen zou Bob het aanzoek ter plekke op de luchthaven doen. Maar dat gebeurde gelukkig niet...

De Uitvoering

Oudejaarsavond was rustig verlopen; het was geen late nacht geworden. We waren daarom op Nieuwjaarsdag al redelijk vroeg op. Het weer was schitterend: blauwe lucht en een aangename temperatuur. Een prima moment voor een mooie wandeling. Bestemming: Akamas!



Het schiereiland lag niet zo ver van ons hotel in Paphos en nog in de ochtend begonnen we met de wandeling. Nadat de weg was overgegaan van asfalt naar zand en het steeds onbegaanbaarder werd, waren we min of meer blij een bord te zien waarop het begin van de Avakas-kloof stond aangegeven. Auto parkeren en lopen maar! Vanaf de zee, die door de blauwe lucht strak afstak tegen het rotsige binnenland, liepen we de 1,5 kilometer naar de ingang van de kloof. Dit eerste stuk was goed begaanbaar met een mooi slingering pad. De zon deed goed haar best en de jassen konden hier uit. Het leek wel zomer, terwijl het 1 januari was! Het was hier extreem rustig; we zijn misschien in totaal maar vijf of zes andere mensen tegengekomen gedurende de hele wandeling (maar wie gaat er dan ook op Nieuwjaarsochtend wandelen...).



In de kloof was geen sprake van een pad. Het was laveren tussen de twee steile wanden en het stroompje de Avagas die de kloof haar naam gaf. Gaaf! Bob werd ondertussen goed zenuwachtig en was op zoek naar de perfecte plek om te stoppen (voor het aanzoek natuurlijk, maar dat wist Marion niet). Marion wilde echter kijken hoe ver we in de kloof konden doordringen en liep vastberaden door...



Nadat we het smalste punt van de kloof waren gepasseerd (hier kon je beide wanden tegelijkertijd aanraken) werd het langzamerhand weer iets breder. Er kwam ook weer wat vegetatie, waar er daarvoor alleen maar rotsen en water waren geweest. Dit was de uitgang van de kloof die redelijk steil omhoog zou gaan - de bergen in en alleen toegankelijk voor klimmers. Wij konden dus niet veel verder en bij een rotsblok gingen we dan eindelijk even pauzeren om een slok water te drinken en van het uitzicht en de stilte te genieten.



Dit was het moment. Of Bob nerveus was? Eigenlijk niet meer. Wel opgelucht dat hij eindelijk zijn aanzoek kon doen. Even zoeken in zijn rugzak en daar kwam een klein pakje tevoorschijn die hij aan Marion gaf. De ringen zaten nog in de tas, die kwamen later. Je zag Marion even schrikken, en daarna de onschuld zelve spelen. Wat zou dat nu zijn? Trillend maakte Marion het pakje open en zag de smurf en smurfin. Een voorzichtige glimlach. O jee...



Het papierrolletje dat de smurf vasthield werd opengemaakt. Voorzichtig begon Marion voor te lezen. Oeps, de aanhef vergeten: opnieuw. 28-04-2008? Lieve solskinn, ...



Marion las het hele gedicht zachtjes voor. Bij de laatste regel aangekomen wilde Bob ingrijpen, maar het was te laat; Marion zei ook de laatste vier woorden: "Will you marry me?" Natuurlijk herhaalde Bob gelijk die woorden, terwijl hij (ja hoor!) op zijn knieën ging en een klein zwart doosje aan Marion aanbood.



Stilte. Heel even. We keken elkaar aan. En toen volgde - toch wel een beetje tot opluchting van Bob - het volmondige "JA" van Marion. Een kus en omhelsing. Nog een. En nog een. Marion haalde de ringen uit het doosje en schoof er eentje aan Bob's rechter ringvinger. Bob deed hetzelfde bij Marion (of we deden dit andersom, we weten het niet meer - het was toch een soort roes).



Daarna kwam de energie-explosie. Lachen, praten, foto's en kleine filmpjes nemen (vooral Marion!). De plek van alle kanten fotograferen. En de smurfen, de ringen en elkaar.



We hebben nog wel een poosje in de kloof gezeten en van het bijzondere moment genoten.



De dag werd afgesloten met een prachtige zonsondergang. Het was de dag met het mooiste weer van de hele vakantie...



Het was een heel bijzondere Nieuwjaarsdag 2007 die we nooit meer zullen vergeten. Maandag 1 januari 2007: we zijn verloofd!