Vrijgezellenfeest Wendy of toch niet....

Zaterdag 5 oktober om 8 uur 's ochtends ging de bel van de voordeur en werd er geklopt.
Wel erg vroeg, dus ik dacht dat er iets aan de hand was. Brand of iets anders ergs.
Toen het aanbellen en kloppen bleef aan houden, kreeg ik toch een vermoeden dat het om iets anders ging.
Sjoerd en ik lagen nog in bed op het moment dat de bel ging en ik stond direct naast ons bed bij de eerste bel.

Beneden aangekomen stonden daar Esmeralda, Digna, Mariska en beide moeders voor de deur.
VERRASSING!!!

Een beetje overdonderd was ik wel, omdat ik dit niet echt had verwacht. Ik mocht me direct aankleden met de spullen die zij hadden meegenomen.
In de gang dus omgekleed naar een oma- outfit. Compleet met wandelstok, tas en pruik.

Het was de bedoeling dat ik een beetje zou opschieten want de rest van de groep stond ergens op mij te wachten.
Ze hadden ontbijt meegenomen, dus op naar boven om daar te ontbijten.
De thee werd gezet, de bordjes uit de kast gehaald en verder was alles meegenomen: van broodjes tot beleg en fruitsalade.

Me afvragend wat de rest van de dag dan zou brengen en hoeveel ik zou moeten ontbijten begon ik maar met een lekker bruin broodje.
Kopje thee erbij en nog wat gegeten en toen was het toch echt tijd.

Op mijn vraag wat ik dan voor schoenen aan moest was het antwoord dat ik mijn open zomer schoenen met hakje wel aan kon.
Daarop besloot ik dat ik vond toch wel wat weinig aan te hebben, dus legging aan en panty sokjes.
Zo in mijn eentje aankledend vroeg ik mij wel af hoe dat dan verder moest deze dag. Ik hoopte toch dat ik niet in deze kleren hoefde te gaan stappen ( er vanuitgaande dat dit onderdeel van het plan was gezien het feit dat dit bijna altijd zo is). Ik miste geen kleren, dus ik vroeg me wel af hoe dat dan moest.

Weer beneden aangekomen mocht Sjoerd alvast oefenen met mij de drempel overdragen. Daarna konden we naar beneden, schoenen aan en opschieten.
En toen was het afgelopen. Es zei als eerste dat ze er weer vandoor ging en de rest volgde haar na mij gedag te hebben gezegd.
Tot de volgende keer!
Ik was eerst even argwanend en vertrouwde het niet helemaal. Daarna bedacht ik me dat ik deze grap wel vaker had gehoord en vond het prima.

Dit betekende dat ik mijn vader wél kon helpen behangen zoals beloofd! Dus hup, tempo en op naar mijn ouders om daar te gaan behangen