Het aanzoek

2 oktober 2012 - Nepal

Nagarkot ongeveer 5.30 uur 's ochtends:
Nagarkot staat bekend om zijn mooie zonsopkomsten over de himalaya. Ondanks het mistige weer, stonden wij naast ons bedje uit te kijken over het dal en de bergen.
De zonsopkomst was schitterend, juist ook door de mist die door het dal gleed.
Wat niet bij dit plaatje hoort zijn de tientallen japanners die naast je staan en op de etage boven je met hun mega lenzen en hun wat opdringerige gedrag om de beste foto te maken. Ze waren er alleen wel

De dag vervolgde met een trekking vanaf een plaatsje bij Nagarkot richting Dulikhel. De trekking ging door bossen, over bergen en langs de akkers. Sommige paadjes waren heel goed, anderen met gaten en kuilen en natuurlijk ontbraken de trappen niet. (Achteraf kunnen we zeggen dat ze in Nepal graaaag trappen aanleggen op de trekking-routes

)
Aan het einde van de dag kwamen we moe maar voldaan aan bij de laatste grote trap van die dag. De trap naar ons hotel. Het hotel bestond uit een aantal losse huisjes met een boven en benedenverdieping en dan de normale hotelkamers. Wat een beloning dat we de bovenverdieping van zo'n huisje voor die nacht 'ons huisje' mochten noemen!

Heerlijk genieten van een groot bed, een ruime (warme!) douche en meer dan genoeg ruimte voor de spullen na zo'n dag wandelen. En dat ook nog eens met uitzicht vanaf het bed naar het dal, omdat er over hele voorkant van het huisje een balkon liep.

Het diner die avond was een traditioneel Nepalees - Indiaas diner. Dat bestond uit een vijftal snacks van een soort patatjes tot een harde pannenkoek en ook ons favoriete pokodas.
Het 'hoofdgerecht' was hot-pot. Dit ziet er uit als een fondue schaal, alleen zit er groente met kip en bouillon en ei in. En daar krijg je dan een schep van op je bord bij je rijst.
Natuurlijk was het veel en veel te veel na al die snacks daarvoor, Gelukkig was het wel heel erg lekker!!
De avond was een groot succes met dat lekkere eten, veel lachen met de groep en een leuke jonge gids die mee-at en ons de gebruiken van Nepal en het eten leerde kennen.

Na het eten was het echt tijd om naar bed te gaan. De dag was vroeg begonnen en de volgende morgen zou de wekker ook best op tijd gaan. Bij ons huisje aangekomen, genoten van het mooie uitzicht over het dal. Het was super helder met een mooie maan en een hoop lichtjes in het dal.

Terwijl we zo genieten van het uitzicht en nagenieten van de leuke, gezellige dag vertelt Sjoerd dat hij zo blij is dat we samen zijn en dat we zo genieten van de reis samen. Wendy beaamt dat en zegt ook dat ze zo geniet.

Het andere moment zit Sjoerd op een knie. Dit had Wendy even niet verwacht en ze riep dan ook 'neeee' vanuit de gedachte 'wat doe jij nou?'

Gelukkig liet Sjoerd zich niet helemaal van de wijs brengen. Hij vertelde hoe ontzettend blij hij is dat we elkaar hebben leren kennen, dat we veel van elkaar leren, dat we genieten van dingen samen doen en ook onze eigen hobby's hebben en dat hij daarom heel graag wil dat Wendy zijn vrouw wordt, dus de vraag: Wil je met mij trouwen?
Wendy was inmiddels bekomen van de schrik en vooral goed aan het luisteren. Natuurlijk zei ze 'JA'.
Het verhaaltje van Sjoerd was helemaal zoals wij zijn, dus dat kon niet anders

Bij deze vraag hoort een sieradensetje, waarvan Sjoerd de ketting in zijn portemonnee had verstopt. Die moest dus even te voorschijn worden gehaald, zodat het aanzoek helemaal af gemaakt kon worden.

Met het bijzondere gevoel dat we verloofd zijn vallen we uiteindelijk in slaap en genieten we de volgende morgen van het mooie ontwaken van de wereld. Nu samen als verloofd stel!