Bruiloft 20 december

Vrijdag 20 december was het dan eindelijk zover. De dag waar we 14 maanden naar toe gewerkt hebben. Bij het wakker worden samen vonden we het nog maar een gek idee dat het vandaag dan echt zover is. Dat alle voorbereidingen vandaag samen zouden komen.

Ochtendritueel Wendy
Om 6:45u begon de dag echt met de komst van Bianca & Lianne. Bij het opendoen van de deur zagen we de mooie versiering aan onze deur en de mooie groene versierinig met bloemen erin naast de deur. De komst van Bianca & Lianne betekende ook dat het langzaam tijd werd voor Sjoerd om naar zijn ouders te gaan. Het carmenset werd opgewarmd, de thee gezet en de eerste broodjes gegeten. Toen was het echt tijd om in de krullers te gaan. Nog een hele klus met die bos haar. Toen die zaten begon Lianne met de make-up.
Ondertussen waren mijn ouders Ben & Carolien ook binnengekomen. Ook zij kwamen ontbijten en zich hier nog verder omkleden voor de dag. Carolien en Jeanet (die later even kwam) zijn door Lianne en Bianca mooi gemaakt.
Om 8 uur besefte ik me hoe snel de tijd ging. Terwijl de moeders nog mooi gemaakt werden trok ik vast mijn onderkleding aan met hulp van mijn vader om alle sluitingjes van het torselet dicht te maken. Dat was dan maar vast gedaan! Robin, de fotograaf, was inmiddels ook binnen en pakte een broodje mee. Gezellige boel!
Toen werd mijn haar gedaan door Bianca. Stevig genoeg om de hele dag te blijven zitten en natuurlijk de jurk over mijn hoofd aan te kunnen

Langzaamaan kwam er kleine paniek. Het was ruim half 9 geweest, zenuwen begonnen op te spelen dus 2x plassen en de jurk moest nog van boven naar de woonverdieping gehaald worden.
Ondertussen vertrokken Lianne en Bianca naar vriendinnen Aniet & Martine om hun haar en make-up te doen.
Uiteindelijk ging rond 8:50u de jurk over mijn hoofd (hoe had de winkel het ook al weer uitgelegd en hoe moest het ook al weer?? ) Gelukkig waren mn pap en mam samen en konden ze zorgen dat mijn haar helemaal goed bleef zitten. Gelukkig ging mn jurk makkelijker dicht dan dinsdag in de winkel, dus dat scheelde weer stress!
Esmeralda kwam binnen, de gordijnen konden open en mijn jurk kon met alle lusjes dicht gemaakt worden. Sieraden om doen ondertussen en de camera klaarleggen omdat deze echt niet vergeten mocht worden om de ceremonie te filmen.
En toen zei mn moeder: Ik moet mijn schoenen nog aan. Ik ook!! Dus om 9 uur de schoenen nog snel aan met hulp van mam en Esmeralda. Net klaar en mijn vader zei dat Jan & Jeanet aan kwamen rijden. Dan kan het niet lang duren voordat Sjoerd komt. En ja hoor, Robin kon naar buiten omdat we de auto hoorde ronken.
Mijn moeder was haar schoenen boven nog aan het aantrekken en de bel ging. Sprintje dus van boven helemaal naar beneden

Ondertussen bij Sjoerd.....
Bij mij (Sjoerd) was het wel een stuk relaxter. Ik arriveerde om 7 uur bij mijn ouders. Eerst hebben we heerlijk ontbeten (brood met ei en spek) en nog lekker gekletst.
Om kwart voor 8 was Walter er ook en hebben we tot even over 8 door gekletst.
Het werd dus tijd voor mij om me maar eens aan te gaan kleden. Ik had thuis al lekker gedouched dus dat scheelde ook al weer wat tijd.

Mijn vader heeft me geholpen met de manchetknopen, Walter met de stropdas en mijn moeder met de corsage.
Enige paniek die er misschien was, was hoe je eigenlijk de pochet moet vouwen...... Niks aan de hand dus.

Na erg relaxed aangekleed te zijn hebben we nog leuke fotos gemaakt in en rond het huis. In de tussentijd werd ik zelf wel wat zenuwachtig.
Binnen enkele minuten zou ik Wendy immers in haar mooie jurk gaan zien en zou de dag werkelijk gaan starten.

Om 3 voor 9 naar de mooie trouwauto die we van Dennis mochten gebruiken. Bloemen erin, Walter mee en op naar Dirkjespeer nummer 17.....
Hier aangekomen keek ik naar boven en zag o.a. Esmeralda boven staan maar kon Wendy nog niet vinden (bleek ze er wel te staan maar zag ik haar niet).
De auto gestopt, rustig aan uitgestapt en een beetje onwennig naar de mooi versierde voordeur gelopen.
Eigenlijk nooit nagedacht of er nog enige etikette vast zit aan dit aanbellen. Gewoon aanbellen dus maar......

De ontmoeting
Met zenuwen boven was nu het moment om eindelijk mijn jurk aan Sjoerd te laten zien. Iedereen stond in de gang en ik kon dan rustig de trap af lopen. De bocht was al spannend bovenaan met zoveel stof. Sjoerd riep dat ik vooral voorzichtig moest doen en ik riep of hij er klaar voor was. Het was heel gaaf om elkaar eindelijk te zien in onze outfits. Sjoerd zijn pak was zo gaaf!!
Het staat hem zo ontzettend goed en de kleur en stof is zo gaaf gekozen. Ik zei dan ook dat hij er geweldig uit zag.
Sjoerd zei andersom dat het echt nog mooier was dan hij ooit had kunnen denken.
Na de eerste bewondering en knuffels en zoenen, gingen we terug naar boven voor foto's bij de kerstboom. Daar kwamen we erachter dat het boeket nog in de auto lag
Sjoerd is deze snel gaan halen. Gelukkig was het boeket de moeite van het wachten waard. Echt een ontzettend mooi boeket met donker roze gerbera's, witte rozen en een aantal lichtroze orchideeen. Super gaaf en heel mooi uitgezocht door Sjoerd! Voor de bruidsmeisjes waren er ook 2 boeketjes, passend bij hun eigen lengte en leeftijd.
Bij de kerstboom hebben we elkaar nog verder bewonderd en vooral ook iedereen die er bij was: Ben & Carolien, Jan & Jeanet, Linda, Esmeralda en Walter.

Toen was het tijd om richting Maasland te gaan voor de foto's. Mijn broers en schoonzussen kwamen precies aanlopen toen we in een stralende winterzon naar buiten liepen.
De tuin was inmiddels nog verder versierd met grote kaarsen en slingers in de heg! (nieuw voor Wendy, Sjoerd had dit bij het aanbellen al kunnen bestuderen)
Natuurlijk mijn/ onze broers en schoonzussen ook bewonderd in hun mooie jurken en mooie haar en mooie pakken!
En ja, toen proberen met die hele jurk in de Impreza te passen. Het was wat onwennig en mn lieftallige broer maakte de vergelijking met oma, maar het is gelukt. En het werd gedurende de dag steeds makkelijker

Foto's maken
Esmeralda ging met ons mee foto's maken voor een extra paar handen. Vanwege het stralende winterweer besloten we onderweg naar Maasland eerst te stoppen bij de molens. We konden buiten foto's maken!!! Dit hadden we niet durven dromen in de voorbereidingen.
Hier hebben we foto's kunnen maken bij een prachtige opkomende zon met de molens en vooral de weilanden op de achtergrond. Echt geweldig gaaf en een heel mooi kado op deze dag! Toen snel door naar Museum De Schilpen waar John met de bruidsmeisjes Marlies & Iris op ons zaten te wachten. De meisjes waren natuurlijk heel zenuwachtig, maar de snoepwinkel maakte een hoop goed! Hier kregen de bruidsmeisjes hun boeketjes. Met elkaar hebben we foto's gemaakt in het oude snoepwinkeltje van de Schilpen. Echt hele leuke, kleurrijke foto's en de meisjes vonden al het snoep geweldig. De mevrouw van het museum vertelde dat ze sinds kort ook een koets achterin een soort serre hadden staan. Ook hier hebben we foto's gemaakt. Marlies vond het hier we heel spannend want een waterput was afgedekt met dik glas en ze begreep nog niet dat we daar best op konden staan. We mochten dus absoluut niet in de buurt van het glas komen. Gelukkig gingen we daarna gewoon weer terug naar de voorkant van het museum en hebben daar en voor de deur op het bankje nog een aantal hele leuke foto's gemaakt.

Toen was het ook wel tijd geworden om richting Herberg Vlietzigt in Rijswijk te gaan rijden. Onze gasten kwamen daar rond 11 uur aan. Onze geplande aankomst was rond 11:15u. Omdat het allemaal heel soepel verliep konden we onderweg nog even stoppen om de lippenstift bij te werken en ons klaar te maken voor de entree bij onze gasten.

Bij Herberg Vlietzigt
Onze eerste opkomst was wat karig. We reden over het grindpad en niemand stond buiten. Na overleg met de locatie zijn we via het terras aan de voorkant gereden waardoor we de auto voor de serre konden parkeren. Alle gasten werden verzameld en stonden buiten en daar kwamen we aan rijden met de gave sport auto van Dennis.
Heel bijzonder om al onze lieve familie en vrienden op 20 december zonder jas buiten te zien staan en vooral allemaal in hun hele mooie outfits te zien staan! De kindjes Dylan, Cas en Sarah zagen er ook zo mooi uit! Echt heel tof! Sjoerd deed netjes de deur voor me open en daar kon iedereen ons eindelijk bewonderen na al die maanden wachten
Wij werden meegeloodsd naar de zaal waar we de middag zouden doorbrengen om even iets te drinken en ons voor te bereiden op de ceremonie. Hier kwamen de ambtenaar (Sandra Korver) en de bode ook naar toe om de laatste puntjes af te stemmen. Toen iedereen in de zaal zat liepen wij buitenom met de ambtenaar, Ben (vader Wendy) en Linda met de bruidsmeisjes. Hierdoor konden we dan mooi van achter uit de zaal naar voren lopen.

Trouwceremonie
Bij het horen van de eerste tonen van het nummer 'Your Song' van Ewan McGregor en Allessandro Saffina ging de deur open. Sjoerd liep met de ambtenaar vooruit. Iets later was het de beurt aan de bruidsmeisjes. Voor de kleinste, Iris, was het een beetje te spannend, dus dat ging even niet. Marlies liep dapper naar voren en strooide heel voorzichtig de bloemblaadjes. Het pad was ook niet erg lang, dus we denken dat er zo'n 5 bloemblaadjes gestrooid zijn
Mijn vader heeft mij weggegeven aan Sjoerd en zei nog iets persoonlijks tegen ons. Mooi en belangrijk moment voor ons.
En toen mochten we gaan zitten. De ambtenaar stelde zichzelf voor, vertelde over de locatie waar we waren (oude boerderij uit 1890) en had een leuk verhaal gemaakt nav onze ontmoeting 1,5 week daarvoor. Over onze kennismaking in de Water Skihut, ons sneeuwballengevecht op 20 december 2009 en daarmee de start van ons relatie. Ook vertelde ze een persoonlijk verhaaltje over onze getuigen, Dave & Patrick (broers Wendy) en Linda (zus Sjoerd) en Walter (goede vriend Sjoerd). De ambtenaar vertelde de gasten dat ze tijdens het kennismakingsgesprek normaal gesproken vraagt wat de ander nou zo bijzonder maakt. Dat heeft ze nu weer gedaan, maar dan is het nu voorbereid en gaan Wendy& Sjoerd het zelf tegen elkaar zeggen. We gingen staan en Sjoerd bood aan om te beginnen. In zijn verhaaltje benoemde hij onze overeenkomsten en ook onze verschillen. Dit is alleen niet anders, maar aanvullend en dat maakt ons een goed team. Daarna was het de beurt aan Wendy. Na een diepe zucht, want dit was toch even spannend vertelde zij aan Sjoerd dat het sinds het sneeuwballengevecht 4 jaar geleden zo natuurlijk voelt tussen ons. En dat ze graag nog 60 of 80 jaar met Sjoerd als haar beste maatje samen nieuwe ervaringen op doet.
Na dit hele bijzondere en persoonlijke moment aan elkaar was het tijd voor het echt ja-woord, het geen waar deze 2 dagen echt om draaien. Op het verhaaltje van de ambtenaar zeiden we allebei volmondig: Ja dat wil ik!
En toen mocht er geklapt en gezoend worden!! En een moment van opluchting. We zijn nu man & vrouw!
Onder het nummer 'All of me' van John Legend hebben we zelf de trouwakte getekend. Vervolgens was het de beurt aan onze getuigen. Om de beurt kwamen Dave, Patrick, Linda en Walter onze trouwakte tekenen.
Vervolgens vroegen wij persoonlijk aan onze ouders of zij ons trouwboekje wilden tekenen. Dit was nog een verrassing voor hen en vonden wij zo bijzonder. Ondertussen was het nummer 'Halleluja' van Lisa te horen. Na alle handtekeningen en lieve woorden van onze ouders mochten we nog even gaan zitten.
De ambtenaar vertelde dat het huwelijk in de praktijk maar voor 10% over de wet gaat (flink boek trouwens!) en 90% over willen en er moeite voor willen doen samen. Dat ze hier alle vertrouwen in heeft bij ons. Ze vertelde vervolgens nog een leuk verhaaltje over onze hobby's en sloot af met onderstaand gedicht:

Het gedicht van Toon Hermans dat de ambtenaar heeft voorgelezen tijdens de ceremonie.

Eén
Als je echt van iemand houdt
Iemand alles toevertrouwt
Een die echt weet wie je bent
Ook je zwakke plekken kent
Die je bij staat en vergeeft
Een die "naast" en "ïn" je leeft
Dan voel je pas wat leven is
En dat liefde geven is.

Proosten en feliciteren
Na het felicitatierondje van de ambtenaar liep iedereen de zaal uit en konden wij samen nog heel even achterblijven. Even van dit bijzondere moment samen genieten. We zijn getrouwd! Bij het verlaten van de trouwzaal waren de flugeltjes al uitgedeeld en kregen wij deze natuurlijk ook. Met een mooie proost op ons huwelijk hebben we deze lekker opgedronken! En toen was het tijd voor de felicitaties. Natuurlijk eerst de ouders en broers en zussen en toen alle lieve vrienden, vriendinnen, kindjes en ooms en tantes. We hadden best de tijd en konden zo met iedereen al even praten. En we konden heel veel mooie complimenten over onze kleding in ontvangst nemen.
Er was ook nog een verrassing voor ons! We moesten allemaal naar buiten toe, waar de trouwauto stond. Jan & Jeanet (ouders van Sjoerd) hadden een mand met allemaal ballonnen. Hier bleken 2 witte duiven in te zitten. Deze kregen we vast en mochten we vervolgens loslaten.
John & Linda hadden champagne geregeld en 2 mooie champagne glazen met onze namen en de trouwdatum erop. Sjoerd schoot de kurk weg en vulde de glazen. Nog een keer proosten op ons huwelijk!!!

Lunchen
Het werd nu wel tijd om lekker naar het lunchbuffet te gaan in de zaal. Het meeste stond al klaar en de tomatensoep werd uitgeserveerd. Het zag er allemaal heerlijk uit. De bediening deed hun best om ons als bruidspaar ook direct goed te voorzien van drinken en soep. In het geval van Wendy betekende het dat haar drinken regelmatig achter haar aan werd gebracht
Op het moment dat we de soep wilden gaan eten werd door Linda verteld dat broer Dave een presentatie had gemaakt en deze wilde laten zien. Hier gingen we natuurlijk voor zitten dichtbij het scherm. Dave had een hele leuke prezi-presentatie in elkaar gezet met wat gebeurtenissen uit onze levens in verbinding gebracht. Zoals dat Sjoerd al bijna op school zat toen Wendy werd geboren, dat we allebei in de krant hadden gestaan, over op vakantie gaan/ willen en nog meer hele leuke foto's en momenten. Echt heel gaaf en heel bijzonder om te mogen ontvangen.
Tijd om het buffet te gaan openen. Van heerlijke gehaktballetjes tot sla, tot sandwiches, kroketten en saucijzenbroodjes. Het was allemaal even heerlijk! Gelukkig vond iedereen het heel lekker en was er meer dan genoeg. De zaal bestond uit een aantal 4 persoons hoge tafels en 2 'normale' tafels voor 8 personen. Hierdoor konden wij als bruidspaar heel makkleijk rond lopen, ergens aanschuiven en daar (verder) eten. Voor de bruid ook erg fijn om te kunnen staan met het torselet en het strakke lijfje van de jurk!
Toen was het tijd voor het toetjes buffet. Het werd donker gemaakt en er werd zo'n vuurwerk-kaars aangestoken. Vervolgens kwam de ijstaart binnen en deze werd ter plekke geflambeerd! Echt heel tof gedaan. De kok die het flameren deed maakte voor ons allebei een bordje met al het lekkers erop: ijstaart, soesje, slagroom en een soort pudding/ tiramisu met allemaal lange vingers. Daarna hebben we elkaar een hapje gegeven van elkaars bord en was het toetjes buffet ook geopend. Het was allemaal ontzettend lekker!!

We hebben die middag nog foto's met de gezinnen gemaakt in de serre van Vlietzigt.
Toen hadden we nog 2 mooie verrasssingen. Vader Ben had een hele leuke bijzondere speech geschreven over ons, over het sneeuwbaleffect en over de sneeuwbal die steeds groter wordt in het leven dat we samen delen.
Vriendin Lisan had een heel mooi persoonlijk gedichtje geschreven dat heel mooi bij ons paste. Twee hele bijzondere verrassingen die ons geraakt hebben deze dag!

Borrelen in winterse sferen
Helaas vloog de tijd. We genoten voor meer dan 1000% en wat was het jammer dat het borrelen in winterse sferen al op het programma stond. Dat betekende dat het laatste onderdeel van deze dag was aangebroken....
Omdat het weer zo geweldig was, was het borrelen in de winterse sferen nog beter dan we hadden durven hopen. Iedereen met jas aan naar buiten, vuurkorven die aan staan en marsmallows die klaar liggen. Het personeel liep rond met warme chocolade melk en warme gluhwein.
Het was heel gezellig om zo met elkaar nog buiten te kunnen kletsen, marsmallows te kunnen warmen en echt onze Winter Wedding invulling te geven!
Ondanks het heerlijke weer was het inmiddels ook het einde van de middag en werd het best koud. Binnen hebben we nog even met elkaar nagekletst, werden nog wat laatste kado's gegeven en toen bleek het toch echt wel tijd om afscheid te nemen.

Afscheid
Voor het afscheid waren allemaal gekleurde ballonnen met helium gevuld en hier zaten lichtjes in. Wat een bijzonder moment om na zo'n geweldige dag door onze haag van vrienden en familie te lopen, die daarna de ballonnen los lieten. Een gekleurde lichtjes regen waaide bij ons vandaan.
Een schitterend einde van een meer dan geweldige dag!