Trots

Gisteren was het 5 september. Wanneer je reikhalsend uitkijkt naar een evenement zoals een huwelijk, bouw je onbewust, voor de meesten wellicht herkenbaar, bepaalde 'tussenstations' in. 5 september was zo'n 'tussenstation'. Gisteren was namelijk de trouwdag van mijn jeugd,- en boezemvriend Fokke en zijn Anja.

Mijn gevoel bij hen twee wanneer ik ze zie, en dit gebeurd door de afstand helaas niet zo vaak als ik wel zou willen, is dat ik hoop dat men Vera en mij ziet zoals ik hen zie. Een geweldig stel.

En dat bleek gister wel weer. Anja was een prachtige bruid en hij deed in voorkomen nauwelijks voor haar onder. 

Voor ons was het natuurlijk ook een goede mogelijkheid om even te 'spieken'. Kijken hoe zij dingen doen en wellicht niet doen. Wanneer je dingen ziet die je bevallen, maar waar je zelf nog niet echt over hebt nagedacht, heb je de mogelijkheid om ze nog te bespreken en misschien zelfs gewoon klakkeloos over te nemen. Maar dit spieken kwam ik simpelweg niet aan toe. Vanaf het moment dat ik Fokke bij Anja d'r ouderlijk huis zag staan en in onze richting zwaaide op het moment dat hij ook ons zag, was ik te vervuld met trots om dingen ook nog maar enigszins objectief te bekijken. Herinneringen van letterlijk 15 jaar terug schoten door mijn hoofd als kleine schichten van plezier. Vanaf dat moment stond er een brede glimlach op mijn gezicht en die is er niet meer af geweest. Ik kon enkel nog genieten van die twee.

Aan het begin van onze volwassenheid hebben Fokke en ik besloten om andere paden te bewandelen. Dit had ten koste kunnen gaan van onze vriendschap. Zeker wanneer je in ogenschouw neemt dat wij elkaar in 8 jaar bijna nooit hebben gezien. Maar nu het contact sinds een jaar weer enigszins op niveau is, merk ik dat we allebei de ander nooit vergeten zijn. Dat is vriendschap. Ik heb hem gister een aantal keren goed vastgepakt en ingefluisterd hoe óngelooflijk trots ik op hem was. De bruiloft was prachtig, al zij het heel anders dan die van ons gaat worden. Maar nu realiseer ik mij dat het niet gaat om de verschillen tussen de bruiloften maar slechts om de overeenkomsten. De blijdschap van de gasten voor het bruidspaar, het geluk van de ouders maar vooral de liefde ván het bruidspaar droop er aan alle kanten vanaf. Als dat een gevoel was dat ook Vera en ik volgend jaar juni weten te veroorzaken, ben ik allang tevreden!

Op het Bruidspaar!

Thijs.