Run Forrest, Run!

Dag Lieve Allemaal,

We doen het helemaal verkeerd! Tenminste, zo zou je het kunnen zien. Ik ga er namelijk nogal prat op dat ik vasthoud aan bepaalde tradities. Deze vlieger gaat echter niet in zijn geheel op, omdat ik, zoals een goede Zijlstra-zoon betaamt, het beste uit de verf kom met een sterke vrouw achter me en omdat Vera deze rol dan ook met verve vervult. Dus ik houd vast aan tradities voor zover Vera dit toestaat. Begrijp me niet verkeerd, ik klaag er niet over hoor! Maar zouden wij handelen naar de letteren van de traditionele huwelijksvoorschriften zou mijn aandeel in de organisatie van ons komende huwelijk een stuk groter zijn.

Ik begrijp het ook wel. Dat Vera een vinger in de pap wil houden. Wanneer je het vertrouwen dat ik zonder overleg en inmenging van haar kant met bijvoorbeeld het perfecte bruidsboeket aankom in een weegschaal legt samen met de angst dat ik haar een afschuwelijk bosje bermgroeiers aanreik, weet ik wel welke schaal het zwaarste weegt. Je wilt tenslotte op jouw dag perfect ten tonele verschijnen. Als een stralende bruid waarbij de trouwjapon, het trouwpak en ook het bruidsboeket zorgvuldig op elkaar zijn afgestemd. Een mooi palet vormt. En niet als een zak skittles dat "Ja" zegt.

Maar die tradities vind ik stiekem wel erg mooi. Ik ben best een vooruitstrevend iemand denk ik. Ik heb progressieve ideeën en ga met mijn tijd mee. Maar wanneer het op mijn bruiloft aankomt, zo hebben jullie eerder kunnen lezen, heb ik bepaalde beelden in mijn hoofd die voldoen aan jarenlang zorgvuldig opgebouwde tradities. Het weggeven van de bruid door haar vader, het openen van het feest door het bruidspaar met een eerste dans en ook het 's ochtends ophalen van de bruid door de bruidegom bij het ouderlijk huis. Typische tradities die wij allemaal herkennen. Maar is dat eigenlijk wel zo? Een duidelijk 'nee' volstaat hier als antwoord en deze zelfde ontkenning vormt de basis voor dit schrijfsel.

Mijn voorliefde voor de wereld van de etymologie, de herkomst van woorden, heeft mij vandaag namelijk aangespoord om eens op te zoeken waar het woord 'bruiloft' nu eigenlijk zijn oorsprong vindt. De uitkomst doet mij concluderen dat het maar goed is dat tradities veranderen. Dat we met onze tijd meegaan en dat ontwikkelingen die passen binnen de tijd waar in we leven invloed hebben op het langzaam verschuiven van tradities.

Het is namelijk zo dat het woord 'bruiloft'  een verbastering is van het Oud-Frankische woord 'bruuloft' , wat zoveel betekent als 'bruidsloop'. In vervlogen tijden zette de bruid het op de dag van haar trouwen namelijk op een lopen naar haar aanstaande zijn huis om onderweg naar haar nieuwe onderkomen de boze geesten van zich af te schudden. Mochten deze demonen toch nog op haar hielen zitten, tilde haar man, haar 'Gomo', de nieuwbakken moeder des huizes bij binnenkomst over de drempel van hun huis.

Dit is nou zo'n traditie waarvan we blij mogen zijn dat die is afgeschaft. Ten eerste is het namelijk zo dat Vera de avond en nacht voorafgaand aan onze bruiloft eveneens bij haar ouders doorbrengt. De afstand van daar naar hier in Eindhoven zal zo'n 20 kilometer zijn. Daar komt nog eens bij dat, ondanks het feit ik niet weet  welk een jurk over Vera's bevallige schouders gedrapeerd gaat worden, ze ongetwijfeld een hoepelrok zal dragen. Tel hier ook nog eens bij op dat de trouwschoenen die wij samen voor haar hebben uitgezocht niet aangeschaft zijn op de hardloopafdeling van een sportschoenenzaak en je kunt tot de conclusie komen dat van daar naar hier rennen op zijn minst onprettig zou zijn. Misschien zelfs reden om het feest in zijn geheel maar af te blazen. Al moet ik eerlijk toegeven dat het wel een koddig gezicht zou zijn. Vera in vol trouw-ornaat over de A67 in sprintstand nauwkeurig de bordjes 'Eindhoven' te zien volgen, waarna ik haar bezwete lijf over onze drempel naar binnen mag dragen.

Nee, ik denk dat we ons maar geheel in de stijl Anno 2009 laten rijden. Als dat betekent dat ik als aanstaande 'Gomo' een beetje inspraak van haar ten opzichte van het bruidsboeket moet toestaan, dan moet dat maar!

 Bruidegomo Thijs