DE jurk

Dan staat toch echt opeens DE dag voor de deur. De dag van het voor het eerst passen van trouwjurken. De afgelopen dagen ben ik wel een beetje zenuwachtig geweest maar vanochtend was het echt niet meer te doen. Veels te vroeg ging ik mijn moeder thuis ophalen, om vervolgens wederom veels te vroeg in Utrecht aan te komen. Zo vroeg zelfs dat de meeste restaurants nog niet open waren. Maar we vonden er toch eentje op het Neude en aten een lekkere appeltaart en dronken een bakkie koffie. En toen richting Covers Couture, DE winkel waar het gaat gebeuren. We waren allebei zooooo zenuwachtig, niet normaal. Dus toen we binnenkwamen moesten we meteen naar boven naar het toilet toe! Langs alle bruidsjurken en mooie accessoires…oeh spannend! Beneden aangekomen werden we vriendelijk ontvangen door Edith. Edith is een zeer extravagant type en ik was bang dat we niet echt zouden matchen. Een geheel onterechte angst zou later blijken.

Ik liet haar heel enthousiast mijn map zien, waarin ik allemaal knipsels had geplakt van trouwjurken die ik mooi vond. Ze keek er wel naar, maar niet met heel veel belangstelling. Ze keek meer naar mij en naar mijn kledingstijl. Later vertelde ze dat ze vaak al een beeld heeft van welke stijl bij de aanstaande bruid past als die de winkel inloopt en dat het 9 van de 10 keer klopt...we zullen zien.

Toen kreeg ik een beetje een “preek” over dat het uitzoeken van de jurk een moment opname is en dat het niet zo werkt als in een gewone kledingwinkel. Het risico is groot dat als je een week wilt wachten dat de jurk net weg is en misschien niet meer te bestellen is. Na haar roespraak was ik lichtelijk gedesillusioneerd, maar ik gaf niet op. Ik ging tenslotte jurken passen!

Duidelijk was dat ik tussen twee soorten jurken twijfelde, een klassieker model en een modernere. Edith haalde twee klassieke jurken tevoorschijn en ik werd er niet heel warm van. Edith zei toen al dat we die dus wel konden vergeten en dat we die ook niet eens gingen passen. Ze vond me zo enthousiast over die moderne jurken praten, dat we daar voor gingen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze kwam terug met 4 jurken. Eentje spotte ik al direct, met een prachtige bloem aan de zijkant en gladde stof. Dié wilde ik het liefste meteen passen. Ik zag er ook al eentje tussen zitten die ik wat minder vond. Mijn verbazing was dan ook groot toen Edith zei dat we die als eerste zouden passen, omdat ze dacht dat dat hem weleens kon zijn. Veel vertrouwen had ik er niet in, maar toen ik die jurk eenmaal aan had…het leek wel een sprookje dat alleen maar mooier werd. De jurk zat fantastisch en voelde helemaal als Sonja. We spraken over bepaalde accessoires en Edith liep enthousiast weg en kwam terug met een prachtige blauwe accessoire. Precies wat de jurk nodig had. WAUW! En toen ging ze helemaal los en kwam ze terug met oorbellen en nog een stola. Nou, het was eigenlijk al besloten. Dit is hem! Maar goed, we wilden natuurlijk ook de andere jurken nog een kans geven. Dus de jurk die ik als eerste wilde passen, trok ik aan, maar daar bleek ik me helemaal niet lekker in te voelen. De jurk was zwaar, het lijfje ook aan de onderkant asymetrisch waardoor mijn heupen wel dubbel zo breed leken. Ik voelde me erg bloot en fors erin. Dus nee…en die andere twee ook niet. Mama vond de eerste jurk ook fantastisch mooi, en we hoefden gelukkig allebei niet te huilen! Alleen maar te lachen!

Binnen drie uur stonden we weer buiten. En dat was het dan…DE jurk, binnen no time uitgezocht. Aan de ene kant een beetje een teleurstelling, maar aan de andere kant; het is echt de prachtigste jurk die ik gezien heb en hij staat werkelijk waar supermooi. Dus waarom dan nog verder kijken. En toen begreep ik de preek van Edith ook beter. Je kunt wel eindeloos blijven zoeken tot je er bij neer valt, maar als de jurk je bevalt en hij staat je goed, dan moet je gewoon durven te beslissen. Had ze het toch allemaal bij het goede eind! Thanks Edith!