Wij gaan trouwen!
[auteur: Jacqui]
En zo word ik verrast door een totaal onverwacht huwelijksaanzoek door mijn grote liefde!
Nooit verwacht, misschien stiekem wel gehoopt maar zéker geen prioriteit omdat de liefde die wij beiden nog steeds voor elkaar voelen zó diep zit dat er geen twijfel (meer) is dat wij samen oud gaan worden. En dan toch dat prachtige moment. Ontroerend en blij! En ja...we hebben heel lang nog liggen praten want: wanneer vertellen we het de ouders? of nee, éérst de 4 kinderen, die zijn toch het belangrijkste in deze relatie waarbij gelijk een lastig punt bereikt wordt ondanks alle blijdschap. Want hoe vertel je het je twee prachtige zonen als er geen contact gewenst wordt? Dus ja...ondanks alle blijdschap is er toch ook het altijd stille verdriet over Braz en Sewan. We besluiten om er allebei over na te denken en eerst te genieten van de resterende dagen met Senna.
De week erop pakken we de draad op en gaan, alsof het voor ons beiden het eerste huwelijk is plannen maken en daar gaan we maar mee door. Helemaal leuk en vol ideeën maken we ons huwelijk inzichtelijk en gaan we een originele manier bedenken om het de ouders/familie te vertellen. We besluiten om een poging te gaan ondernemen om tegelijkertijd met mijn dochters Jamilla en Alejandra te gaan skypen om het ze zo samen te vertellen. Nou..dat werd een illusie, want zie én Vietnam én Frankrijk én Nederland maar in dezelfde redelijke tijdzone samen te krijgen terwijl er door alle partijen ook nog gewerkt moet worden. KANSLOOS! Dus besluiten we het maar één voor één te doen en dan zo kort mogelijk op elkaar; dus eerst Frankrijk gebeld met het nieuws, die was helemaal door het dolle: 'ooowww dan wordt Senna bruidsmeisje en ik ook,,,zó leuk!', nou, daar hadden wij nog even een andere mening over maar de blijdschap was hartverwarmend. De volgende dag nummer twee gebeld met hetzelfde nieuws en die begon maar te huilen van blijdschap! Kortom: héérlijke lieve reacties en fijn om te weten dat ze er beiden erg blij om zijn. Rob heeft vervolgens zijn jongens beiden een openhartige mail gestuurd met hierin het nieuws en de opmerking dat we erg blij zullen zijn als óók zij op deze dag aanwezig willen zijn. We wachten geduldig af wat er gaat gebeuren.
Toen een originele manier bedacht om het de ouders te vertellen. Een mooi plaatje opgezocht van 'something old, something blue and something new', deze op karton geplakt en er een puzzel van gemaakt. Dank hiervoor aan mijn a.s. echtgenoot want ik was na een half stukje knippen al chagrijnig. Nadat de puzzel in stukjes was geknipt hebben we al die stukjes verdeeld over 5 mooie zakjes. (voor de ouders van Jacq, de vader van Rob én de broer & schoonzusje van Jacq.). Zij kwamen namelijk 2e kerstdag bij ons kerst vieren en bij de kadootjes kregen ze van ons allemaal een zakje. Enigszins verbaasd maakten ze de zakjes open en keken wat verdwaasd naar de puzzelstukjes...tot Michel zag dat het een puzzel was en begon te puzzelen. Dat was dus binnen no time klaar....de verrassing was compleet en ook hier alleen maar blijdschap. Héérlijk was de opmerking van Rob zijn vader toen hij vroeg wanneer het huwlijk zou plaatsvinden en wij zeiden dat dit ergens in 2016 zou worden: 'duurt lang Rob!'...wat hebben we gelachen.
Tja...en dan gaat de sneeuwbal rollen ( toepasselijk rondom de kerstperiode namelijk) en omdat we al hadden nagedacht over getuigen, hebben we vrij snel na deze prachtige kerstdag de rest van de familie ingelicht. Check het verhaal...'de getuigen & ceremoniemeester(s)