PWP Jacqueline
[auteur: Jacq. ]
Zondagmorgen 12 juni 2016. Gewoon een relaxe zondagmorgen.
Uitgeslapen, joggingbroek en shirtje aan, Broodjes afbakken, eitjes koken, koffie klaar, aardbeitjes erbij..kortom: gewoon een relaxe zondagmorgen. Tot 09:30 uur (!!) de deurbel gaat. Omdat Rob sowieso nooit op de bel reageert, negeer ik de bel ook. Tenslotte is het zondagmorgen. Tot mijn stomme verbazing gaat Rob tóch naar de deur en komt redelijk verbijsterd teruglopen met de mededeling: 'pffft, '. Staan zijn broers, zwagers en vriend voor de deur! Ook goedemorgen,..ik kijk nog even vertwijfeld naar mijn outfit, maar er is geen redden meer aan, inmiddels zijn ze ook al binnen.
Rob krijgt nog de gelegenheid om zich om te kleden, kleding in te pakken en een ander shirt aan te trekken die de mannen hebben meegenomen en weg zijn ze! Géén idee waarheen, maar ik besefte toen wel dat ik me snel moest gaan douchen, want als mijn a.s. bruidegom werd opgehaald...zou ik ook wel eens de klos kunnen zijn.
Gedoucht, opgemaakt en wel de boel opgeruimd, nog maar een koffie gemaakt en genoten van de rust die me toen overviel. Het zonnetje scheen heerlijk dus op het balkon was het prima vertoeven en wachten. Hahahaha...maar t bleef inderdaad rustig. Op een gegeven moment een appje..Sandra: 'ik zou met Esme naar de Prinmark, maar die is pas om 12:00 uur open, ben jij thuis voor koffie? '. Dát was het moment dat ik dacht: 'yeah right..., en dus appte ik terug: met zn hoevelen?. Bleek alleen San samen met Esme te komen.
Genieten in de zon op het balkon van de koffie. Om 12:00 mijn schoonzusje: 'Hai, kan je de deur opendoen'? Hahahahaha..en ja hoor, dat was het sein om te vertrekken.
Een fantastische middag gehad! Begonnen met een overheerlijke lunch in Kampen. Het weer zat natuurlijk mee, met het heerlijke zonnetje. Gezellig gezeten en gegeten. Op een gegeven moment aan de wandel naar het Koeplein. Hier stond Cindy inmiddels ook al klaar, en begon het wachten. Ik had geen idee op wie of wat, maar zou misschien Suus kunnen zijn, of iemand met wie een afspraak was gemaakt? Géén idee. Het was wél prima toeven in de zon, dus mij hoorde je niet. Op een gegeven moment zag ik én Esme én Cindy kijken, dus kijk je automatisch mee en daar kwam Jamilla aan!! Ik had haar pas woensdags in NL verwacht, dus die verrassing was héérlijk groot! En ja...dus kwamen er ook tranen van blijheid. Want hoe leuk is het dat mijn kind er toch was!
Toen begon het programma...Escape of the Tower. Geweldig!! Té leuk om te beschrijven. Via allerlei opdrachten proberen om boven in de toren te komen. Merken dat communicatie toch best lastig is op allerlei vlakken. Maar wat hebben we een geweldige leuke, hilarische middag gehad. De slappe lach.