KLEIN BROERTJE DOET HET VOOR

Altijd ben ik de grote zus geweest. Het eerst fietsen, het eerst naar school, het eerst uit huis, het eerst samenwonen. Maar toch was het klein, groot, blond broertje dat afgelopen dinsdag 12 mei als eerste ringen uitwisselde in het gemeentehuis, de legendarische woorden ‘Ja’ uitsprak, taart aansneed en begon aan het getrouwde leven met vrouw en lief ventje van 6 dat het allemaal prachtig vond.

Ik vond het heerlijk om te zien. Al kijk je natuurlijk met een iets andere blik naar zo’n dag als wanneer je zelf niet met hetzelfde bezig bent.

Ow ja, zo kan het ook met het boeket.

Ah, ze hebben dus een goede muziekinstallatie in het gemeentehuis

Mooi, ze hebben een leuke ambtenaar in Soest (die wij ook hebben in september, Marcel móest het even vragen en ja hoor).

Ok, we moeten misschien iets kleinere stukken taart snijden want marsepein is erg machtig.

Misschien is het handig om ook een tasje aan te schaffen.

Maar wat ontzettend mooi om klein, lief, grappig broertje zo verliefd naar zijn toen nog net vriendin te zien kijken. En wat zagen ze er mooi uit en wat vormde ze een mooi gezinnetje en wat hadden ze een geweldig weer.

Ik kon mijn ogen niet van de af houden en kon me haast niet voorstellen dat ik daar over vier maanden zelf zal staan met Marcel naast me. Zullen wij ook zo blij en gelukkig op de foto staan? Zullen we ook moeder aan het huilen maken? Zullen we elkaar ook zo verliefd aankijken en zal onze dag net zo super zijn?

Ik heb net de foto’s nog een nagekeken en krijg spontaan zin. Nog 4 maanden min 1 dag. We zijn al over de helft....