OM DOOR EEN RINGETJE TE HALEN

Naast de jurk, waar ik nog steeds bijna elke dag stiekem de foto’s van bekijk op mijn computer (helaas mensen, document met heel sluw wachtwoord), moet er natuurlijk nog veel meer worden gekocht voor ‘de dag’. En wat er ook wel heel speciaal is op zo’n dag, en nog wel essentiëler dan een jurk, zijn de ringen. En het leuke daarvan is dat je die wel leuk met zijn tweeën kan uitzoeken. En wat daar in mijn geval nog leuker aan is, is dat ik ze kan uitzoeken met een jongen die geen idee heeft wat hij met zo’n rond stuk metaal aanmoet. Het zit raar, het staat raar, je kunt er geen rubberen handschoentjes over aan en je weet nooit of je zo’n ding ooit weer af krijgt.

Dus werd er al voorzichtig verkondigt: ‘ik doe hem wel aan een kettinkje. Doe jij maar een mooie met steen, dan doen we er voor mij een simpele.’ Ik vertelde dit heel naïef aan de verkoopster, die reageerde met: ‘ach, hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb van mannen...’

We waren er eigenlijk al snel uit. Nou ja, Marcel had al snel ‘zijn’ ring gevonden. En hoewel hij er even aan moest wennen, zag het er toch wel mooi uit, zo’n rond ding aan je vinger. Best stoer en mannelijk toch. Bovendien gaven de gouden strepen aanleiding om de verkoopster uitbreid uitleg te geven over goud opdampen, terwijl ik ring na ring uitprobeerde.

Uiteraard kreeg meneer een tweede ring zelf niet meer van zijn vinger. En ook mijn ‘zucht, kom maar met die vinger, aansteller’ leverde weinig op. Ik  wriemelde en trok begon me toch ook wat ongemakkelijk te voelen. Ik zag al hele taferelen voor me met groene zeep, tangen, een blauwe vinger en uiteindelijk te onvermijdelijke zaag. Een bruiloft waarbij ik mijn al bijna-wettelijke-echtgenoot geen ring om kon schuiven, omdat hij wit van angst zijn beide vuisten gebald hield. Waarop het hele circus niet door kon gaan. Enfin, niet veel fijns.

Gelukkig was er nog die  verkoopster die overliep van de ring+bange man-ervaring en met betrekkelijke eenvoud en een verbazende draai-trek techniek de ring van zijn vinger trok en droog opmerkte: ‘deze is dus iets te klein, je hebt best brede kootjes’.

De ringen hebben we gekocht. Titanium met 24 karaats goud (altijd even opscheppen) en met voor mij een steentje (geen idee watvoor). En voor de zekerheid vraag ik de volgende keer ook nog even of mevrouw de ringverkoopster-met-ervaring-met-mannen ook aan huis komt. Voor afdoen-noodgevallen.


UPDATE 28-02-2009   'pas 1'

Vandaag konden we de ringen passen. Jeeeee. Er was alleen wel iets niet helemaal zoals we hadden besteld. Want ik draaide en draaide mijn ring maar rond en waar was mijn diamantje??  Naja, niet op de ring dus. 
Mijn ring wordt dus opnieuw besteld en komt over een paar weken weer binnen.
De ringen pasten wel prima en zijn erg mooi. Al kreeg Marcel hem natuurlijk alweer niet af...


UPDATE 13-03-2009 'ringen klaar'

Niks te vrijdag de dertiende vandaag, want ik werd gebeld dat de ringen weer binnen waren. Natuurlijk konden we niet wachten en zijn we meteen na het eten (koopavond) naar de stad geraced. Waar de beide ringen inderdaad klaar lagen en nu mét een diamantje. Ze pasten nog steeds (al had Marcel wel weer assistentie nodig, dat wordt nog eens wat na onze trouwdag...).

De ringen konden ook meteen worden gegraveerd, dus dat hebben we maar laten doen. Onze namen en de datum staan er nu in. Drie kwartier later konden we ze ophalen. Bij het graveren was het wel even verkeerd gegaan, want ze kwamen precies verkeerd uit met de tekst. Dus is de ring weer uitgeslepen en opnieuw gegraveerd. Met als gevolg dat er bij mijn geen merkje meer in staat. Maar ach, dat zou toch alleen hebben afgeleid van de tekst 

Nu liggen ze in een prachtig doosje, mét schuursponsjes om ze af en toe 'op te matten' op een speciaal plekje te wachten tot ze over 6 maanden en 2 dagen tevoorschijn mogen komen. Poeh, dat duurt nog wel heel lang. Ik denk dat we ze tot die tijd wel even elke maand passen om te kijken of het nog gaat...